Turn on, tune in, drop out
‘Turn on, tune in, drop out’, heilige woorden van de tot psilocybine bekeerde Dr. Sir Timothy Francis Leary met 25 liter zuivere LSD in zijn valies op weg naar zij die vochten tegen de oorlog. Zij die vochten in de oorlog kwamen als heroïneverslaafde terug en the power of the people reageerde en toonde de onmacht van een regering. Mede door de angst van verlies van controle en president Nixon persoonlijke afkeer voor ‘drugs’ en de onmacht gevoeld in de bovenste politieke regionen, kondigde Nixon in 1971 ‘the war on drugs’ af.
Hippies, lsd, the Black Panters, vechten voor vrijheid, rechtvaardigheid, de heerlijke muziek en drugs lieten ‘the sixties’ ontstaan. ‘The Sixties’ liet culturen ontstaan waaruit de beste muziek en bewegingen ontstonden tot op heden hun naam niet verloren. Namen die opkwamen voor de minderheden, het dierenwelzijn, het milieu, vrede en elk ander goed woord, allemaal ontstaan in een tijd van geestverruimende invloeden en weinig wetgeving. ‘The sixties’ betekend een glimlach, the power of the flower en hoor je het dan zie je minstens één wijs en middelvinger het peace symbool maken.
The power of the people, the power of four men. Onder leiding van vier man ontstond Woodstock. Onder invloed van lsd kregen vier man een idee dat 400.000 man op een wei ergens in New York tezamen kreeg, vanuit dat ‘Sixties’ gevoel, de vrijheid en 25 volle liters LSD, geleend van de CIA. Een hoeveelheid LSD genoeg om heel de toenmalige Amerikaanse bevolking 5 keer van een dosis te voorzien ‘went missing’, straight to Woodstock, ongeveer.
Waarom The War On Drugs? Onschuldige weed vanuit Mexico? Opium vanuit China ingevoerd tussen 1930 en 1970? Vijfentwintig liter zuivere LSD van de CIA gestolen en de angst voor het gevolg ervan. Wat gebeurde er toen 25 liter van dit vredeselexir verdween, het streelde in ieder geval de wildste gedachte van de bovenste macht. Hippies, Woodstock, ‘Love, Peace and Harmony’ en de smiley ontstonden. Het zorgde voor een ongekende stroom van inspiratie, onbruikbaar voor de machthebbers, maar iedereen anders dan Nixons ideaal tegemoetkomend.
Was het een laatste stuipstrekking de werkelijke macht had tegen het opkomende ‘geweld’, tegen het in hun ogen ontstane ‘verderf’, een oorlog tegen hun eigen bevolking, op hun eigen speelveld? Tegenover iets waar hunzelf de oorzaak van geweest waren? Zij, de CIA zelf produceerden toch die 25 liter acid. The gouvernement was toch al decennia verantwoordelijk voor de tonnen heroïne ingevoerd vanuit China om het Westen en Amerika van hun stuff te voorzien. De reden waarom Nixon “The War On Drugs” afkondigde? Onmacht, persoonlijke afkeer, orders van bovenaf, the Black Panters, verslaafde Vietnam veteranen?
Moest het geloof in de illusie groter zijn en de drang naar afleiding kleiner, had Nixon gelijk gekregen en had hij waarschijnlijk snel gewonnen. Hij kreeg geen gelijk en de volgende gelijkgezinde namen de strijd over tot hedentendage. De nood naar afleiding blijkt nog steeds groter dan de illusie zoals the American dream je begoocheld. Dat wij allemaal onze geest graag verruimen en graag eens wegdromen is de werkelijkheid. Een werkelijkheid die we af en toe, haast iedereen geregeld en gerechtvaardigd wensen te ontvluchten. Een vlucht naar de Sixties bijvoorbeeld, naar een dropje zuivere acid of op zoek naar inspiratie. Een vlucht naar een tijd die was geweest moest de war on drugs niet geweest zijn.
De gevolgen van the war on drugs zijn over de hele lijn slecht te noemen. Het heeft in zijn ondertussen vijftig jaar durend bestaan meer voor ellende gezorgd dan een oplossing te bieden tegen een probleem dat geen probleem had moeten zijn.
Ik woon in Antwerpen, waar je eind jaren negentig nog tientallen vzwtjes had die gesmokkelde Marrokaanse hash verkochten aan iedereen. Het waren onze koffieshopjes. Nu met nationalist rechts neigende burgemeester Bart de Wever aan de macht, is er hier een war on drugs begonnen. Granaataanslagen en speekseltesten alom en verkeerscontroles niet onderuit te komen. Ik heb geweten dat er op een uur tijd op meer dan vijftien plaatsen tezamen spontane controles werden opgezet. Zat je dan tussen 21.30u en 22.30u in de auto hier rondom Antwerpen had je gegarandeerd prijs op een geel fluohesje met een dikke rode sigaar. Als je dan een blowtje ophad en er hing een geurtje in de auto was jij de sigaar. Het systeem fokt ons nog steeds zwaar en de oorlog is nog lang niet gedaan.
