Verzetshelden

Nog steeds zien we hoe anti-corona demonstraties door de Nederlandse steden trekken. In groten getale verzetten demonstranten zich tegen de vrijheidsbeperkende maatregelen, de vaccinaties en de in hun ogen liegende overheid. In de frontlinie van deze verzetsbeweging staat de voorman van Forum voor Democratie, Thierry Baudet, met naast hem zijn kroonprinsen Gideon van Meijeren en Pepijn van Houwelingen. Met hun ‘Vrijheidskaravaan’ trekken zij door Nederland om burgers wakker te schudden en hen te waarschuwen voor de ‘tirannieke overheid’, en voor de luikende dictatuur. Om de vrijheid van meningsuiting te beschermen. Om de burger bewust te maken van de staatsmedia.

Merkwaardige allianties

Kenmerkend voor deze vrijheidsbeweging is een sentiment van onderdrukking en vervolging. Door middel van opgespelde Jodensterren werd duidelijk gemaakt dat veel ongevaccineerden zich identificeerden met een groep mensen die in de vorige eeuw systematisch werd uitgeroeid door een vijandig nazistisch regime.

Ik heb het daarom altijd merkwaardig gevonden dat in veel van dit soort demonstraties ook extreemrechtse groeperingen zonder probleem konden meelopen. Er ontstond vaak wel ophef over de aanwezigheid van neonazi’s of de aan de NSB verbonden prinsenvlaggen, maar die ophef kwam gek genoeg nooit van de demonstranten of FVD zelf. Je zou toch zeggen dat als je bang bent dat een geschiedenis van agressie tegen bevolkingsgroepen zich gaat herhalen, je uitdrukkelijk afstand neemt van dergelijk gespuis.

Nog merkwaardiger vind ik de pijnlijke stilte van de ‘vrijheidsbeweging’ wanneer keer op keer blijkt dat Baudet en zijn partij zonder gêne antisemitisch en racistisch gedachtengoed promoten. Variërend van een diepgeworteld wantrouwen in de rechtsstaat, de wetenschap, de media en de elite, tot varianten op het klassieke beeld van de Jood als kwade genius achter de schermen, die erop uit is de wereld te beheersen. Verregaande complottheorieën, extreemrechtse waanideeën en openlijke dreigementen aan andere parlementariërs, direct vanuit de hoogste toren van onze democratie. Waar is de verontwaardiging van de demonstranten die ons eerder met spandoeken waarschuwden voor de sluimerende totalitaire staat?

Welke kant van de geschiedenis?

Met de invasie van de Oekraïne door Poetin zijn we getuige van de grootste oorlogsdaad op Europees grondgebied sinds de Tweede Wereldoorlog. Met gevaar voor eigen leven staan vele Oekraïense burgers op om de strijd aan te gaan met een leger van een vijandige mogendheid wat hun grondgebied is binnengevallen. Een strijd tegen een dictatoriale macht, een strijd voor vrijheid. Mensen die in Rusland of Belarus de straat op gaan in protest tegen deze agressie, worden met harde hand in politiecellen gegooid. Het Kremlin verbiedt berichtgeving over de oorlog die niet strookt met de officiële staatslezing. Terwijl Russische raketten inslaan in woonwijken op Europees grondgebied en vluchtende gezinnen doelgericht met mortiervuur aan flarden worden geschoten, raaskalt Poetin op de staatstelevisie over het uitroeien van het nazistische bewind in Kiev.

En Thierry Baudet, zelfbenoemd voorvechter van de vrije samenleving, patroonheilige van het vrije woord? Hij weigert deze ongekende schending van de soevereiniteit en de mensenrechten te veroordelen. Hij meent dat Poetin niet de ‘bad guy’ is, maar vindt het een prachtvent. Zoals het een echte ultranationalist betaamt geldt een vrije samenleving blijkbaar enkel voor mensen met bepaald gedachtengoed, maar niet voor de rest. De hang naar een stoere, macho dictator, het verheerlijken van een imperialistische buitenlandpolitiek. Het manipuleren van de publieke opinie door de vrije pers af te schilderen als Lügenpresse.

De verzetsheld

Daar loop je dan over het Malieveld, met je Jodenster op je t-shirt en de Russische vlag in je hand. Hoe moet dat voelen? Glimlach je dan trots, fantaserend over hoe je in de toekomst misschien geroemd wordt als verzetsheld tegen de tirannieke macht? Of zou er ooit een momentje zijn waarop je je afvraagt of niet jijzelf voor de gek wordt gehouden, en dat je aan de verkeerde kant van de geschiedenis lijkt te vallen?

“Mam, ik ben niet meer in de Krim, ik ben niet meer op militaire training. Ik ben in Oekraïne, er is hier een echte oorlog gaande. Ik ben zo bang, we vallen alles aan, zelfs burgers. We werden verteld dat de bevolking ons hier welkom zou heten, maar ze gooien zich voor de rupsbanden van onze tanks om ons maar tegen te houden. Ze noemen ons fascisten. Ik kan dit niet meer”
- Sms-conversatie gevonden op de telefoon van gesneuvelde Russische soldaat in Oekraïne.

Deze column werd geschreven door Job van Kaf.