Bubbels

Op woensdagavond 17 maart knalden er bij de VVD en D66 kurken van de flessen: tijd voor bubbels! De partijen, allebei afkomstig uit een demissionair kabinet, zagen dat falend beleid niet hoeft te betekenen dat je een verkiezing verliest. Bij Kaag wordt de winst toegeschreven aan haar imago als nieuwe leider, de uitermate doeltreffende campagne en teleurgestelde linkse kiezers. Rutte spint garen bij zijn managementcapaciteiten gedurende de coronacrisis. En daar houdt het wel zo’n beetje op, toch? Waarom zou je in vredesnaam stemmen op een partij die zulke onmenselijke keuzes maakt? Die de loftrompet blaast als ze vluchtelingen weg weten te houden uit ons land? Die de kamer voorliegt of onvolledig informeert over dossiers die mogelijk voor problemen zouden kunnen zorgen? Überhaupt is rechts stemmen in tijden van crisis hét bewijs dat je een egoïstische, goed boerende blaaskaak bent met veel geld en weinig gevoel. Toch?

Deze karikatuur van de rechts georiënteerde medemens is alomtegenwoordig in mijn bubbel. Als deze een afspiegeling was van de maatschappij, dan was Volt de grootste partij, gevolgd door GroenLinks en BIJ1. Ja mensen, deze linkse rakker (leerkracht, dûh) bevindt zich in een wondere wereld. Maar dit geldt voor veel meer mensen: in plaats van verbinding en verrijking zorgt de onophoudelijke infodemie van internet juist voor nieuwe en grotere verdeeldheid.

De wanden van onze bubbels zijn troebel. Er is vast en zeker te veel zeepsop gebruikt toen we ze maakten. Omdat onze idealen en beeld van de wereld zo ver af liggen van die van de mensen in de andere bubbels, weigeren we ze goed te bekijken. Door de olieachtige waas kijken we naar de Guernica van Picasso, of een obscene fantasie van Jheronimus Bosch. Van mening verschillen wordt dan al snel intimideren en bedreigen. We zouden open kunnen staan voor elkaars argumenten, maar probeer eerst je bubbel maar eens uit te komen.

Vorige week moest ik nóg een bubbel optrekken rond mezelf: ik had een positieve uitslag teruggekregen van mijn coronatest. De klachten vielen gelukkig mee. Tot het moment dat ik zelf besmet raakte, vertaalde ik stijgende besmettingscijfers klakkeloos als een teken dat ‘de mensen’ zich niet meer aan de regels houden, maar daar moest ik van terugkomen. Vanwege de ziekenhuisopname van onze jongste, te vroeg geboren dochter, waren wij juist erg voorzichtig geweest. Blijkbaar moeten we iets eerst zelf meemaken voordat we onze bubbels kunnen ontstijgen en in staat zijn de situatie objectiever te beschouwen. Het feit dat veel mensen rechts stemmen, laat zien dat we als Nederlanders door de bank genomen gewoon gelukkig zijn. De gemiddelde Nederlander wordt nauwelijks persoonlijk geraakt door de klimaatcrisis, toeslagenaffaire, armoede, ongelijkheid of een coronabesmetting. We kijken rond in ons bubbelbad en zien tevreden gezichten van ‘onze mensen’. De kleumende zwembadgasten aan de kant vallen je niet op en boeien je ook niet. Want het is ieder voor zich en God/Allah/JHWH/Het Vliegende Spaghettimonster voor ons allen. Verrekte bubbels.

Dit item is geschreven door Bas van schrijverscollectief Kaf.