Je mag ook alles zeggen in dit land
Bij ons op school is er een doorlopend probleem tijdens het overblijven. Elke dag vinden er wel conflicten plaats tussen de kinderen, die tussen de middag op school eten en spelen, en de overblijfhulpen. Dit zijn vaak moeders van kinderen die bij ons op school zitten of hebben gezeten. De problemen die de kop op steken vinden vaak hun oorsprong in het onbegrip dat beide kampen richting elkaar hebben. De ouders willen graag dat de kinderen zich aan hun regels houden, en de jongere garde is erop gespitst om, al dan niet bewust, alle mogelijkheden en grenzen van die regels op te zoeken.
Ik heb het hier met de kinderen in mijn klas over gehad. Zij vinden het overblijven niet altijd leuk, omdat de overblijfjuffen zo streng zijn en ze niet luisteren. Het valt ze tegen dat er niks met hun mening wordt gedaan. Ze mogen hun mening wel géven, maar deze wordt dan vaak gewoon ter kennisgeving aangenomen. Schande!
Je kunt van alles roepen. Dat doen niet alleen de kinderen. Ook volwassenen uiten elke dag via een veelvoud aan kanalen hun meningen. Online, op straat, in de Tweede Kamer. Het mag ook, want vrijheid van meningsuiting staat in Nederland hoog in het vaandel. Op Zwarte Piet na is het misschien wel de bekendste en meest gekoesterde traditie. Super mooi! Ik vind het fijn dat je in dit land kunt zeggen wat je ergens van vindt. Of er dan ook iets met je mening gebéurt, is een tweede. Jouw mening is niet leidend in de grote loop der omstandigheden. Maar op de een of andere manier verwachten de mensen die zich niet gehoord voelen wel dat hun mening een vervolg krijgt. Zeker als ze naar eigen zeggen met velen zijn!
Angela Merkel trok onlangs nog van leer tegen de mensen die menen dat je tegenwoordig niks meer mag zeggen. Ook Roel Maalderink maakte hierover een geinig, hoewel wat geframed, item. Mensen denken dat ze niet meer mogen zeggen wat ze denken omdat ze er dan misschien problemen mee krijgen. Maar dat is toch gewoon logisch? Als je ervoor kiest om een mening te geven die niet op één lijn ligt met wat een andere, grotere of machtigere groep er van denkt, krijg je tegengas.
De kinderen vinden de overblijfjuffen te streng. Die vinden de kinderen rumoerig en brutaal. Aangezien wij leerkrachten het in deze discussie eens zijn met de mening van de overblijfkrachten, zal er met de mening van de kids niks gedaan worden. Prima. Deal with it! Meteen een mooi ‘verplicht’ lesje burgerschap. Arie Slob ook weer blij. Want flexibel omgaan met andermans meningen is ook een vorm van respect. En als de kinderen dit leren, zijn ze meteen al een stuk slimmer dan al die volwassen schreeuwers.
Dit item is geschreven door Bas van schrijverscollectief Kaf.
