Het plan van het universum
Het zal toch verdomme niet, mompel ik op kantoor tegen mezelf. Ik til voorzichtig mijn rechterschoen op, en jawel. Vol in de hondenpoep getrapt. Toen ik door de stad liep voelde ik op de hoek van de straat al dat mijn rechtervoet ineens een klein beetje doorgleed. Gewoon domme pech.
Het plan van het universum
Of toch niet? Volgens sommige mensen in mijn nabije omgeving zijn sommige gebeurtenissen namelijk voorbestemd. Wanneer bepaalde dingen gebeuren die een grote impact hebben op ons leven, wordt gezegd dat iets of iemand dit op ons pad brengt omdat we dit nodig hebben. Het is een teken vanuit het hiernamaals, of het plan van het universum.
Of het nu gaat om die nieuwe liefde die onverwacht je pad kruist of die te gekke woning die ineens vrijkwam, de sterren en planeten schijnen je daarbij een beetje te hebben geholpen. Geldt dat ook voor het stoten van mijn hoofd tegen een keukenkastje, of wanneer mijn beker van Starbucks een sloot koffie over mijn overhemd lekt? Ik vermoed van niet.
Voorbestemd of toeval?
Hoe bepaal je nu of een gebeurtenis tot stand is gekomen via kosmische sturing, of dat het gewoon een toevalligheid is? Ik vraag me dat vaak af. Het lijkt af te hangen van hoe onwaarschijnlijk een gebeurtenis lijkt. Hoe groot is de kans dat je de liefde van je leven op het vliegveld van Barcelona tegenkomt omdat jij eenmalig naar de andere kant van Europa moest reizen voor werk, en die ander net te laat was voor zijn of haar vlucht? Er had maar een klein dingetje anders moeten gaan, en je had elkaar nooit getroffen.
Wij mensen geven betekenis aan zaken. Wanneer ik een kaartenspel schud en je willekeurig dertien kaarten geef, zul je me van goochelarij beschuldigen wanneer ik je de complete serie schoppen geef. Dat kan geen toeval zijn. Wanneer je echter dertien willekeurige kaarten krijgt, besef je niet dat de kans op precies deze reeks net zo klein is als wanneer je enkel schoppen van me krijgt. Het verschil is dat de ene reeks betekenis heeft en de andere niet. Wanneer er in ons leven iets gebeurt waar we veel waarde aan hechten en vervolgens gaan kijken naar hoe onwaarschijnlijk de totstandkoming eigenlijk is, voelen we ook hier de neiging om de realiteit van goochelarij te betichten.
De onwaarschijnlijkheid van in de poep trappen
Er lag vanmorgen op straat toevallig één drol, precies op de plek waar ik mijn rechtervoet neerzette. Normaal werk ik op dinsdag niet in de binnenstad van Maastricht, maar vanwege een bruiloft heb ik voor één keer met dagen geschoven. Had mijn goede vriend Jaap zijn vriendin niet ten huwelijk gevraagd, was ik niet in de poep gestapt. De hond werd vanwege een voorspelde regenbui een uurtje eerder uitgelaten. Precies op de hoek van de straat werd zijn baasje gebeld door zijn broer met het nieuws dat deze een promotie heeft gehad. Door het heuglijke bericht ontging het de man volledig dat zijn hond een bruine puntmuts op de stoeptegel zat te produceren. Zonder die promotie was de drol ergens anders terechtgekomen. Het universum heeft alles precies zo georkestreerd om deze ochtend mijn schoenzool te bevuilen.
Deze column werd geschreven door Job van schrijverscollectief KAF.
