Ophef op een begrafenis
Er waren twee enorme begrafenissen vorige week, die volop de aandacht hebben gekregen in de media. De eerste was die van oorlogsheld McCain, de Amerikaanse senator, bekend van zijn gooi naar het presidentschap en van zijn vocale tegenstand tegen de huidige president van Amerika. De tweede was die van Aretha Franklin, bekend en geliefd zangeres. Beide begrafenissen haalden ruimschoots het nieuws, en niet alleen op een positieve manier.
McCain haalde al eerder het nieuws door expliciet zijn vroegere running mate Sarah Palin en president Trump niet uit te nodigen, maar ook zijn dochter vond het nodig om uit te halen naar Trump in haar speech op de begrafenis. Dit zorgde uiteraard voor de nodige consternatie, maar ook bewondering. Deze consternatie viel echter in het niet bij alle ophef die ontstond na de begrafenis van Aretha Franklin.
Ariana Grande, die zong op de begrafenis, kreeg kritiek omdat haar kleding niet gepast zou zijn. Bill Clinton en Jesse Jackson werden vervolgens bekritiseerd op het iets te geconcentreerd bekijken van het lichaam van Ariana. Vervolgens greep een bisschop haar ook nog eens bij de borst, iets waar de katholieke kerk toch al een handje van heeft. Maar ook dit viel weer eens in het niet bij de volgende ophef.
Dominee Jasper Williams Jr. greep namelijk de mogelijkheid om een heel andere boodschap te brengen als wat standaard op een begrafenisrede wordt gebracht. In plaats van de overledene te overladen met lof en een troostende boodschap te brengen, gebruikte hij de aandacht om misstanden in de "black community" aan de kaak te stellen en dit werd hem niet in dank afgenomen.
Met uitspraken als "As I look in your house, there are no fathers in the home no more" en "Black lives cannot matter until black people begin to respect their own lives" heeft hij zich de woede van meer progressievere leden van de black community op de hals gehaald. Terwijl er geen woord van gelogen is.
Was het de tijd en de plaats om dit te doen? Een begrafenis leent zich standaard niet echt voor een ongemakkelijke maatschappelijke thema's. Echter hadden anderen al eerder de mogelijkheid aangepakt om Trump er even van langs te geven, zoals Williams zelf ook aangaf.
Zo werden beide begrafenissen politiek geladen en ging het uiteindelijk minder over de overledene en hun gedane zaken in hun leven, maar meer over de huidige stand van zaken in de politiek en maatschappij. Ophef om niks, ten koste van een moment van stilstand en reflectie.
