De dilemma's van Singapore
Singapore is een soort Azië-light, het Oosten voor beginners. Met een oppervlakte vergelijkbaar met de Noordoostpolder, is het met haar kleine 6 miljoen inwoners een aardig druk republiekje. Terwijl ik rustig m’n longen vol uitlaatgassen sta te ademen voor een stoplicht wat maar niet groen wordt, kijkt de enorme skyline van de stad op me neer. Het is hier druk.
Schoon
Maar als bleke Brabantse boerenjongen viel me direct een aantal zaken op. Het is er verdomde schoon op straat. Nergens zie je lege blikjes rollen of chipszakjes rondwaaien. Kauwgom onder je schoen? Nee hoor. En ik heb goed gekeken, maar heb geen enkele graffiti-tag geteld. Singaporezen laten dat soort zaken wel uit hun hoofd – een snippertje papier op straat laten vallen levert je een boete van ruim 600 euro op. "En kauwgom is simpelweg verboden in dat land, iets wat ik op Schiphol ontdekte nét nadat ik m’n koffer met een familieverpakking Sportlife had ingecheckt."
Veilig
Singapore is ook veilig. Ik sprak met locals, die me vertelden dat veel mensen hun voordeur niet op slot doen. Waarom zou je? Er wordt toch niet ingebroken. En je kunt als vrouw zonder probleem alleen over straat naar huis na een avond stappen, want niemand zal je lastigvallen. Een groep Britse jongemannen kan dat beamen: toen ze tijdens een vrijgezellenfeest in Singapore een meisje hadden betast, konden ze pas weer het vliegtuig in nadat elk van hen twintig stokslagen had gekregen. En verder worden er iedere vrijdagochtend mensen die voor de leuk een jointje mee het land in dachten te smokkelen, opgeknoopt in de Changi gevangenis.
Tolerant
En Singapore is multireligieus. Ruim 40 procent van de inwoners hangt het Boeddhisme aan, zowel de Islam als het Christendom hebben elk zo’n 15 procent van de bevolking achter zich staan, en nog eens 13 procent van de mensen voelt zich warmpjes thuis bij het Taoïsme of Hindoeïsme. Kerken en moskeeën vind je in dezelfde straat. Maar er vinden geen noemenswaardige religieuze conflicten plaats. Er is geen sprake van terroristische dreiging. Er worden geen speklappen gebarbecued voor de ingang van de moskee. "Wat in Europa en Australië maar niet lijkt te lukken, is in Singapore een vanzelfsprekendheid: religieuze tolerantie over en weer."
Hoe flikken ze dat? Zou het komen door het strenge optreden van het regime? Lijkt me niet dat Ali met een bomgordel bang is voor een boete voor geluidsoverlast. Heeft het dan te maken met het feit dat alle media door de overheid worden gecontroleerd? Als er in Nederland een incident plaatsvindt wat politiek gevoelig ligt, duikt de pers erop om er een zo smeuïg mogelijk verhaal van te maken. In Singapore houden ze dit soort zaken een beetje onder de radar, wat ervoor zorgt dat de vlam niet snel in de pan slaat.
Terwijl het stoplicht op groen springt, denk ik na over de Singaporese dilemma’s: religieuze tolerantie, of liever vrijheid van meningsuiting? Een kauwgom, of zonder stokslagen naar het vliegveld? Terwijl ik doe of ik hoest, steek ik een kauwgom in m’n mond en steek over.
Deze column werd geschreven door Job van schrijverscollectief Kaf.
