Vaderschapsverlof is een grote vergissing

Vorige week kwam de Europese Commissie met een voorstel voor 10 dagen betaald vaderschapsverlof na een bevalling. Dit is slechts een onderdeel van een veelomvattend plan om Europa socialer te maken en de lidstaten op sociaal gebied meer op elkaar te laten lijken. Het is een flater van enorme proporties.

Ten eerste is dit slecht nieuws voor de kleine bedrijven. Die 10 dagen moeten immers betaald worden door de werkgever De grotere bedrijven zullen het wel kunnen dragen, zij hebben immers diepere zakken en hebben er dus in mindere mate last van. Kleine bedrijven echter niet, zij hebben de reserves niet altijd liggen. Daarnaast brengt het missen van een personeelslid al genoeg kosten met zich mee, laat staan het doorbetalen van de missende werknemer. Echter, een groot gedeelte van de Nederlandse economie rust op het kleinbedrijf. Het is immers genoeg voor een derde van de bruto toegevoegde waarde en een derde van de werkgelegenheid. Het kleinbedrijf zal door deze maatregel disproportioneel bloeden in vergelijking met de rest.

Ten tweede is dit slecht voor de werkgelegenheid. Gezien personeelskosten dus groeien tegenover de productie, zullen werkgevers minder snel geneigd zijn om nieuw personeel aan te nemen. De baten zijn immers afgenomen, terwijl de kosten hetzelfde blijven. Er zullen dus banen verloren gaan, banen die we juist nu hard kunnen gebruiken als we kijken naar de huidige cijfers. Ja, het gaat beter met de markt, maar de werkgelegenheid groeit nog altijd niet zo hard als voor de crisis.

Ten derde is de reden voor deze wetgeving nogal dubieus. Volgens de Europese Commissie is deze regel vooral om de participatie van vrouwen op de arbeidsmarkt te verbeteren. Uit cijfers blijkt dat vrouwen sneller voor hun gezin kiezen, in plaats van werk. Ze gaan vaak parttime werken, of stoppen soms helemaal. Daarnaast blijkt dat vrouwen na het krijgen van kinderen minder bereid zijn om over te werken. Dit in tegenstelling tot de man, die wel fulltime blijft werken en evenveel bereid is om over te werken of werkweken van meer dan 40 uur te draaien. Er zijn hier meerdere oorzaken voor aan te wijzen, waaronder de westerse cultuur. Een niet te onderschatten oorzaak hiervan is echter basis biologie. De hormoonhuishouding van de vrouw verandert behoorlijk na een bevalling, waarna de moeder een intense binding met het kind voelt en hiervoor wil zorgen. Dat los je niet op door de vader naar huis te sturen en zijn werkgever hiervoor te laten betalen.

Ten vierde is dit de zoveelste socialistische regelgeving. De maatregel is al vanaf de basis moreel fout. "Hier ben ik, ik adem, dus ik heb recht op dingen". Daar gaat het al fout. Je staat prima in je recht om afspraken te maken met je werkgever over situaties als het krijgen van een kind, maar hierbij ga je een contract aan als twee gelijkwaardige partijen. Je hebt niet het recht om een ander te dwingen om je door te betalen als je vrij wilt, het is immers niet jouw geld. Daar heb je geen recht op, tenzij de tegenpartij akkoord gaat.

Ten vijfde bemoeit de EU zich weer met nationale wetgeving. Het gaat hier immers om sociaal beleid, iets wat primair bij de lidstaten hoort te liggen, niet bij de Europese Unie.

Op dit moment zitten de lidstaten niet erg op deze maatregel te wachten. Ook de VVD vreest de financiële gevolgen en pleit voor uitstel. Wat mij betreft gaat dit idee helemaal de prullenbak in, net als de bestaande regelgeving wat betreft vaderschapsverlof.