Trump's buitenlandbeleid

Het is elke dag weer een verrassing wat Trump vandaag gaat doen. 7 april gooide Trump 59 Tomahawk raketten op een vliegveld van Assad in een reactie op de gifgasaanval, vorige week stuurde hij een MOAB op IS in Afghanistan en de spanningen lopen op tussen de VS en Noord-Korea. Zijn supporters zijn verbijsterd, gezien ze dachten dat hij isolationistisch zou zijn. Zijn voormalige rivalen bij de Republiekeinen zijn juist erg blij. Maar waarom doet Trump dit?

De eerste vraag is of Trump eigenlijk wel een plan heeft. Heeft hij een toekomst voor ogen en zo ja, wat is de Amerikaanse rol hierin? Gezien zijn acties lijkt mij dit erg sterk. De Tomahawks waren een reactie op de gifgasaanval, maar Trump heeft hierna niks meer tegen Assad gedaan. Ook na het gooien van de MOAB zijn er geen grote acties meer geweest. Ook bij Noord-Korea lijkt het enkel te gaan om reageren op acties en geen daadwerkelijk plan.

Er zwerven twee grote theorieën rond waarom Trump doet wat hij doet. De eerste zegt dat het ligt aan de adviseurs die Trump nu heeft. Hij heeft tot nu toe het meest geluisterd naar zijn dochter Ivanka en haar man, beiden democraten. Dit heeft tot een splitsing geleid tussen Bannon en Kushner, Trump’s schoonzoon. Trump lijkt te kiezen voor Kushner en de isolationistisch visie van Bannon lijkt daardoor niet bewaarheid te worden.

Daarnaast heeft Trump steeds meer neoconservatieve, republikeinse adviseurs om zich heen. Hierdoor lijkt het evident dat Trump meer advies krijgt om soevereine landen aan te vallen en dus meer de neoconservatieve agenda gaat volgen. Hij zit nu meer dan 100 dagen in het Witte Huis en lijkt zijn adviseurs meer serieus te nemen. De NAVO is niet langer verouderd en China is geen vijand maar een handelspartner.

Dit is dus de theorie van de originele supporters. Zij zijn boos dat Trump een andere koers voert dan hij tijdens de campagne heeft beloofd en iemand moet daar de schuld van krijgen. Trump zelf kan het niet zijn, want ze geloofden in hem. Ann Coulter, de schrijfster van “In Trump We Trust”, gelooft deze theorie dus.

De andere theorie is logischer. Trump doet wat hij altijd heeft gedaan: zorgen dat hij applaus krijgt. Dit deed hij met zijn TV-series en tijdens zijn campagne. Als mensen voor hem juichen, is Trump trots op zichzelf, dus wil hij ervoor zorgen dat dit gebeurd. Tijdens zijn campagne kreeg hij dit voor elkaar door zijn eigen fanbase te creëren en precies te zeggen wat zij wilden. Op dit moment is dat echter moeilijker voor hem, gezien hij in een andere omgeving is.

Nu hij een aantal beloftes heeft ingelost, komt hij ook situaties tegen die hij niet had voorzien. Hij kiest daarin de weg die hem het meest applaus en gejuich oplevert. In dit geval was het militaire aanval op Syrië en later op IS.

Mocht de eerste theorie waar zijn, dan is er niet veel aan de hand. Dan is Trump hoogstens de trekpop van zijn adviseurs en kunnen we ervanuit gaan dat er een plan is. De tweede theorie is gevaarlijker, gezien niemand dan weet wat hij in de toekomst wil doen en wie er dan voor hem applaudisseert.