Kutpaaseieren

Ik doe meestal alleen de boodschappen, maar deze week was mijn vrouw er ook bij. We gaan namelijk op wintersport en dan is het handig als zij er bij is. Ik vergeet nogal eens iets belangrijks zoals pinda’s, chocola, nootjes en andere lekkernijen. Wijn en strohrum dat onthoud ik altijd wel, want die zijn voor mijzelf belangrijk in de bus. Dan val ik op een gegeven moment vanzelf in slaap. Knabbeltjes zijn iets anders. Daar ben ik niet zo van.

Mijn vrouw moest bovendien nog een tubetje Zovirax hebben omdat ze tijdens de wintersport nogal eens last heeft gekregen van een koortslip in het verleden en die kun je beter voor zijn.

We gingen dus eerst naar de winkel die verrassend is en altijd voordelig, maar de Zovirax was niet 1 +1 gratis en daarna gingen we naar Appie voor de gewone boodschappen en de extra’s voor de wintersport.

Ik ken de weg goed bij Appie in de Boogaard in Rijswijk. Ik doe altijd de boodschappen en weet bijna alles te staan. Het is alleen vervelend dat  ze zo eens in de zoveel tijd de boel weer anders zetten. Dat schijnt te zijn omdat ze dan denken dat ik dan ineens nieuwe artikelen zie die ik zou willen kopen. Maar bij mij gaat die vlieger niet op, want ik heb altijd een lijstje in mijn mobieltje en daar wijk ik niet vanaf. Dit keer stond echter alles nog op de oude plek en was ik dus snel klaar. Mijn vrouw niet. Zeker niet als ze dingen moet uitzoeken om in de bus mee te nemen. Uiteindelijk had ook zij een heel stapeltje spulletjes in het winkelwagentje gepleurd en konden we naar de kassa.

En toen we richting de kassa liepen, zag ik het opeens: drie schappen met paaseieren. Het is 16 april Pasen. Het was nu nog niet eens 16 februari, maar Appie vond dat het al Pasen was.

Er zijn verschillende soorten opwinding. De beste soort is die van de seks. Van de slechtste soort heb ik soms last als ik twee maanden vóór Pasen paaseitjes in de schappen zie liggen.

Ik weet het wel. Al vanaf september heb je reclames van Bart Smit op tv en in november klinken die Sinterkutklaasliedjes door Appie en liggen de Sinterklaasspeculaasjes en pepernoten in de schappen. Al voordat die ouwe is opgerot, vliegen de kerstballen je om de oren en de kerstboom is nog niet uit huis of je ziet overal al leuke harten met liefdesspreuken voor Valentijn.

Dat is de middenstand en die doet dat natuurlijk niet voor niets. Veel mensen vinden het gezellig en laten zich meeslepen en kopen veel meer dan ze anders zouden doen. Maar ik kan me er over opwinden dat de middenstand bepaalt wanneer we wat gaan vieren en hoe.

Ik weet niet of jullie wel eens gezien hebben hoe Lebbis zich heerlijk kan opwinden tijdens zijn show over net zulke onbenulligheden als ik het nu heb. Zo moeten jullie mij ook voorstellen op het moment dat ik die eitjes in de gaten kreeg bij Appie.

Het allerliefste zou ik die schappen om hebben geschopt, alle eitjes eruit gehaald en er bovenop zijn gaan springen. Net zolang tot het één grote bruine brij was geworden. Maar ja, dan zou ik niet op wintersport kunnen, want dan kwam ik op het politiebureau, of, nog waarschijnlijker, met een dwangbuis aan bij Parnassia.

Ik heb dus tot driehonderd geteld en ben gaan afrekenen bij de kassa.

Een voor een pakte ik de boodschappen en zette ze op de band. En wat kwam er toen ineens als laatste op de band?

Tja, je hebt nou eenmaal mensen die het niet uitmaakt wat wanneer in de schappen ligt. En de eitjes zouden vast erg lekker smaken bij de wijntjes in de bus.