Dionne Stax tippelde

Meer dan vijftien kilometer wandelen heb ik nooit gedaan en dus liep ik zeker niet de Vierdaagse. Vroeger vond ik de Vierdaagse te militaristisch. Verder vond ik de Vierdaagse meer een evenement voor saaie mannen en potten. Het is ook nog steeds een militair evenement, want er doen heel veel van die groene mannen mee, maar toch heeft de Vierdaagse sinds kort mijn volledige aandacht en wordt het tijd dat ik me eens op het wandelen ga richten. Waarom?

Ik ben al sinds ze het Journaal presenteert een fan van Dionne Stax. Al vanaf het begin kon je aan haar zien wat voor nieuws het was. Als het een beetje vreemd nieuws was dan trok ze een verbaasd gezicht, bij vrolijk nieuws fleurde ze op en bij triest nieuws keek ze bedroefd of soms zelfs een beetje boos. Je kunt zeggen dat zoiets meer op het Jeugdjournaal thuishoort, maar van mij zeggen ze toch al dat ik net een groot kind ben, dus dat maakt voor mij niet uit. Het geeft reliëf aan het nieuws. En de beste nieuwslezers doen het ook.

Vroeger had je Fred Emmer. Je weet wel, die man die zich tijdens de nieuwsuitzendingen waarschijnlijk onder de tafel zat af te trekken. Daarom moeten alle nieuwslezers nu staan. Die Fred had altijd een stalen smoel. Of hij nou berichtte over een president die werd vermoord of over de Vierdaagse, je zag niets aan hem. Over de Vierdaagse gesproken. Dionne heeft hem uitgelopen.

Ik sport veel. Ik doe tegenwoordig aan hardlopen, wielrennen, duiken en skiën en ik heb vroeger geturnd, gevoetbald, getafeltennist en getennist. Dat hardlopen is niet een rondje om de wijk en het fietsen gaat niet alleen naar de supermarkt. Met de racefiets maak ik in de lente en de zomer iedere week wel een ritje van tussen de 50 en 150 kilometer. Ik kan ook wel meer kilometers maken, maar dan moet ik te vroeg op en daar heb ik een hekel aan. Een paar keer heb ik dat gedaan toen ik met een vereniging de Ronde van Vlaanderen, de Amstel Goldrace en Luit-Bastenaken-Luik reed.

Ik loop tien kilometers en halve marathons en in 2009 heb ik de marathon van Rotterdam gelopen. Het leukste was de City Pier City van een paar jaar geleden. Het was al tegen het einde van de loop toen ik naast me keek en ineens Conny Witteman zag lopen. Je weet wel: Vanessa. Ik was verbaasd dat ze rechtop liep met al dat gewicht van voren. Ik zou meteen voorover vallen. Net toen ik dat dacht, struikelde ik over de tramrails en viel ik voorover op mijn bek. Met een bebloed gezicht probeerde ik Vanessa nog in te halen, want ik kon haar natuurlijk niet voor me over de finish laten lopen. Het mocht niet meer baten. Wel keken alle mensen naar mij in plaats van naar Vanessa. Ik heb haar niet meer teruggezien na de loop.

Toch ga ik vanaf nu flinke wandeltrainingen doen. Ik wil volgend jaar beslist die Vierdaagse een keertje lopen. Dat komt allemaal door Dionne Stax. Het schijnt namelijk dat Dionne hem nu al zeven keer heeft gelopen, dus ze zal er volgend jaar ook wel weer bij zijn. En wat mij betreft mag het dan ook weer lekker warm weer zijn, zodat ze luchtig gekleed kan lopen. Hoewel. Ik las dat ze zonneallergie op de benen had. Dat voorkom je door een lange broek aan te trekken en lange mouwen zorgen ervoor dat je het niet op de armen krijgt. Het was dus niet zo slim om zo'n afstand in sexy kleding te gaan lopen, maar ze zal deze column toch wel niet lezen, dus ik hoef me geen zorgen te maken dat ze volgend jaar ineens allerlei beschermende kleding aan heeft. Tenzij het regent, natuurlijk.

Het zou erg leuk zijn als ik Dionne zou kunnen begeleiden. Ik zag namelijk op een filmpje van SBS6 dat ze moederziel alleen liep tijdens de wandeltochten. Weliswaar was er op dat moment in ieder geval een cameraman bij, maar dat was al vlak bij de finish. Dat is natuurlijk een beetje zielig. Ben je een van de mooiste bekende Nederlanders en dan loop je nog alleen. En dat met al die buitenlandse militairen. Voor je het weet word je door een paar van die Noorse groenpakken de struiken in getrokken en verkracht. Ze zingen de hele wandeling opzwepende liederen en dan krijg je natuurlijk dat soort uitspattingen.

Ik zou dus een soort bodyguard van haar kunnen zijn. Niet dat ik iets tegen die militairen zou kunnen doen, maar dan is ze niet alleen en dat houdt die viezeriken wel tegen. Bovendien heeft ze dan nog eens iemand om mee te praten onderweg. En ik kan haar voeten en benen masseren als ze moe wordt.

Het schijnt ook dat de feesten na afloop erg leuk zijn tegenwoordig. Daar is Dionne nu vast niet geweest. Je gaat niet alleen naar zo'n feest. Ik kan haar dan vergezellen. Eerst wat eten, natuurlijk. Ik ken daar een prima restaurant in de toren van een ruïne. Belvédère heet het restaurant en je kunt er een heerlijk wijnarrangement bestellen. Na dat wijnarrangement zouden we dan nog naar het feest kunnen gaan. Het gaat tot vier uur 's nachts door. lekker dansen. En daarna, tja, wat zouden we daarna eens kunnen gaan doen?