Over treinplassers en selfies
Bijna wekelijks krijgen we wel een verhaal over een bedreigde, dan wel mishandelde conducteur, spoorbeveiliger of machinist te lezen. Het één nog misselijker dan het ander. Maar wanneer worden de reacties pas écht heftig op internet? Als een treinplasser op de foto wordt gezet!
Ieder weekend loopt het gemiddelde uitgaanscentrum van de gemiddelde stad vol met bezopen mongolen die ofwel zichzelf, ofwel iedere beschikbare bloembak of andersoortig straatmeubulair onder pissen. Met een beetje pech jouw brievenbus. Het enige verschil is dat die maar zelden op de foto worden gezet. Daar heb je het maandagochtend dus niet over.
Neem ik nu trouwens wat te voorbarig aan dat deze jongen bezopen was? Doe je dit normaal gesproken nuchter dan? Nee! Natuurlijk was die debiel bezopen! Hij staat met een brede grijns op zijn smoel en de camera vol op zijn gezicht zowat te poseren voor die foto! Zelfs de grootste idioot weet nuchter nog dat je dit maandagochtend niet meer krijgt weggepoetst!
Maar goed. Hier hebben we het met z'n allen de volgende ochtend dus wél over. En ruim een week later nog! De sociale media zijn in rep en roer over één pissende dronkenlap. Het bericht wordt massaal gedeeld om 'de dader' opgespoord te krijgen. Aan de schandpaal met die kerel! Levenslang uit de trein verbannen! De foto werd ruim 20.000 keer gedeeld en ging met zijn volle naam en met de nodige (doods)verwensing geheel Nederlandstalig internet over.
En de NS doet nog aangifte ook! Terwijl er niet eens een melding over een ondergepiste en dus beschadigde bank was binnengekomen. Dat is als melding maken van mijn gestolen koekoeksklok terwijl dat ding gewoon nog tegen mijn muur hangt, omdat ik wel een foto heb waarop is te zien dat mijn buurman dat ding in zijn gluiperige klauwen heeft.
Een mishandelde conducteur blijft hooguit een dag in het nieuws. Wat langer als het spoorwegpersoneel tot spontane acties overgaat, maar dat mag dan ook weer niet te lang duren. Want ja: we moeten er zelf ook weer niet te veel last van hebben. Het is tenslotte stukken makkelijker om in een rijdende trein en met gratis internet te blijven zeiken over één wildplasser op de avond van Koningsdag. Dat doe je niet eventjes als je op een koud perron staat te wachten.
Sociale media hebben naar mijn idee vooral moeite met het stellen van prioriteiten. Voor iedere man of vrouw die bij het uitoefenen van een dienst- of hulpverlenend beroep wordt bedreigd of mishandeld, zou Facebook per direct moeten ontploffen. Als het voor je neus gebeurt, zou iedereen er bovenop moeten springen. En als dat echt te gevaarlijk is, heeft letterlijk iedere medepassagier nog een telefoon met camera bij de hand om de daders het net op te pleuren!
Maar nee. Die telefoon is toch vooral bedoeld om te zeiken over één pissende zatlap. En voor selfies natuurlijk. Want wat is er nóg belangrijker om met de wereld te delen dan die ene wildplasser? Jawel. Je eigen rotkop!
