Ik, vrouwen en denken
Nee. Ik ben geen twintig meer. Om precies te zijn: komende zomer word ik vijftig. En nee: ik zit daar niet mee. Wat wel lastig blijft is dat ik inmiddels eigenschappen van die hitsige twintiger moet combineren met de wijsheden die ik in al die jaren heb opgebouwd.
Jawel. Kennis kan een bitch zijn. In goed Nederlands: een kutwijf. Als hormonen opspelen en de dames in het spel komen – of andersom – werkt dat bij een heer op leeftijd niet anders dan bij een jonge hond. Mijn bescheiden indruk is overigens dat dit bij de dames niet anders werkt: ook dames van mijn leeftijd kunnen ongelooflijke bakvissen worden, als de vlam weer in de pan slaat. Alleen slaat op latere leeftijd ook dat verrekte 'denken' keihard toe. Je duikt niet meer als een idioot in de avontuurtjes.
“Leuke dame hoor. Maar volgens mij is die net bij haar kerel weg. Seks zit er absoluut in, maar zit ik op dat gezeur en gezever over die ex te wachten? Moet ze 'zichzelf nog vinden'? Kom over een half jaartje maar terug meid. Als je bent uitgezocht.”
“Lieve meid hoor. Maar een beetje opdringerig. Ik leef verdorie al járen alleen! Ik zit niet te wachten op zo'n wicht met nesteldrang hoor! Wat? Gaat ze nu mijn ramen lappen? Zeg dan gewoon in m'n gezicht dat je mijn appartement een puinbak vindt! Ik ben niet gehandicapt: ik ben een kerel!”
“Slimme dame hoor. Maar waarom maakt ze een simpele man/vrouw relatie dan ineens zo ingewikkeld? Een beetje relatie is niet zo complex. Ik ben aardig tegen jou en jij tegen mij. Als iets niet bevalt spreek je dat uit en zoeken we een compromis. Een relatie is niet het lezen van boekjes die precies vertellen hoe ik had moeten reageren!”
“Hè! Lief berichtje in mijn mailbox? Bloedmooi. Prachtig figuur. Grote tieten. Rond de dertig. Maar wel meer dan een uur rijden met de auto? Doe maar niet. Ik blijf wel thuis.”
Geloof me. Vijftien tot twintig jaar terug was ik binnen vijf minuutjes op weg naar Rotterdam, Maastricht, Almelo, Apeldoorn, Den Helder of Groningen geweest. Nu trek ik de simpele conclusie dat al die ritjes naar al die uithoeken van Nederland zelden iets constructiefs hebben opgeleverd. Ik blijf wel lekker thuis. Eindhoven klinkt voor deze Bosschenaar al als 'lastig ver weg'.
Maar ik geef toe. Ik denk te veel. Ik redeneer zaken ook wel heel erg snel naar de kloten. In een supermarkt ga ik er al meteen vanuit dat de leukste dames wel bezet zullen zijn. De scharrelkippetjes zullen wel net uit een relatie komen. Die dame met die enorme uitstraling zal wel zo'n betweter zijn. Die ongelooflijke spetter zit echt niet op mij te wachten. Zou dat mens hier nu in de buurt wonen of is ze op doorreis bij mijn supermarkt beland?
Tja dames. Ik ben niet enkel een leuk koppie op een goddelijk lichaam. Ik ben ook nog eens een denker. Ik maak het jullie niet makkelijker en mezelf ook niet.
Nu nog even de vraag wie er wat extra moeite voor gaat doen.
