Geen Marine meer

Een goede vriend op de middelbare school wist veel beter dan wij wat hij met zijn toekomst ging doen. Daar was geen twijfel over mogelijk: officier worden bij de Marine. Gezien onze geschiedenis als zeevarende natie valt daar veel voor te zeggen en van alle takken van onze krijgsmacht snap ik goed dat de Marine het aanlokkelijkst is. 

Maar welke Marine precies? Ik schrok me het apelazarus toen de -inmiddels inderdaad officier geworden- vriend een artikel op Facebook linkte over de deplorabele staat van onze defensie.

De Russen testten vorige week onze slagkracht door een vliegdekschip en een handvol andere marineschepen langs Ollands vaarwater te sturen. En wat bleek: onze Marine had geen materieel in Den Helder klaarliggen om de vloot te onderscheppen. Een deel van de fregatten was in onderhoud en een andere is op weg naar Somalië om weer een andere af te lossen. Vliegtuigen heeft de Marine al jaren niet meer en de in de thuishaven overgebleven schepen waren simpelweg niet snel genoeg – acht knopen te langzaam – om de Russen überhaupt bij te houden, laat staan te onderscheppen.

Met het verdwijnen van de Koude Oorlog, zo stelt het artikel, verdween de gezamenlijke vijand ook en daarmee de noodzaak om de krijgsmacht adequaat in stand te houden. Twee decennia lang werd er door linkse én rechtse kabinetten op beknibbeld, tot het punt waarop we ons nu bevinden: een nieuwe potentiële vijand levert 40 (!) nieuwe fregatten af in één jaar, terwijl onze eigen Marine boten en vliegtuigen van de Kustwacht moet inschakelen om poolshoogte te nemen van het binnendringen van een Russisch smaldeel in een zee vlakbij onze grens.

Het wordt hiermee pijnlijk duidelijk dat het tijd is om de trend van bezuinigen op de landsverdediging om te keren. De tijd dat we onszelf de illusie voor kunnen houden dat er écht, héus geen invasie of oorlog meer nodig is, is voorbij. De Russen voeren twintig jaar lang netjes door internationale wateren om Ierland heen, maar zijn daar afgelopen week mee gestopt. De Fransen, Britten en Duitsers schijnen overigens dezelfde fouten te hebben gemaakt en hebben hun verdediging ook al tot het uiterste minimum beperkt.

We hoeven echt geen Amerikaanse percentages van ons BNP aan het leger uit te geven, maar terug naar de internationaal aangeraden tweeprocentsnorm is het minste wat we kunnen doen. Concreet betekent dat de helft meer aan defensie uitgeven dan we nu doen. De afgeschafte schepen terug, het aantal vliegtuigen opgekrikt en met het oog op de huidige verwende Facebookgeneratie, de dienstplicht weer gehandhaafd. Inclusief de meisjes, zoals de Israëli's en Noren ook doen. 'Gelijkheid' kan wat dat betreft niet selectief worden toegepast.

Ik wil geen oorlog, ik wil niemand doodschieten en ik hoop van harte dat het er nog eens 70 jaar niet van gaat komen. Maar zoals nu totaal onvoorbereid zijn, min of meer collectief als Westen, en daarbij eigenlijk volledig van de Amerikanen afhankelijk zijn, dat is nu toch wel definitief passé. Commentaren onder het stuk geven terecht aan dat onze grote admiraals uit het verleden zich omdraaien in hun graf.

Vredesmissies in verre oorden, prima, maar als dat betekent dat we ons eigen land niet eens meer kunnen verdedigen is er maar één antwoord mogelijk: de huidige slagkracht drastisch verbeteren door structureel meer aan defensie uit te gaan geven.