Als Poetin je buurman was

Over je buurman PoetinLastig hé, dat met Poetin en die homos. Vooral nu zo met dat Nederland-Rusland jaar en lullig ook, dat dit nu net met die Olympische Spelen moet komen. Had die malle dictator – ohneedemocritschverkozenpresident – die evenementen nou een jaartje of twee uitgesteld, dan was er niks aan de hand geweest. Maar nee, het moest nu. En ja, hoe zullen we eens reageren?

Omdat politiek vaak best gecompliceerd schijnt te zijn, probeer ik omstandigheden altijd om te zetten naar dicht-bij-m'n-bed situaties. Voorbeeld. Bij de buurman slaat de bliksem in, z'n huis vliegt in de fik en er blijft niet meer zoveel van over dat je een thuis kunt noemen. Natuurlijk nodig ik die buurman dan uit om in mijn huis te komen wonen, ik heb toch ruimte zat. Mee eten? Ook geen probleem. Open huis, zo ben ik.

Maar als ik dan na een paar maanden thuis kom en meneer zit nog steeds op mijn luie stoel te profiteren van de kabel tv die ik betaal, zegt met zijn volle mond dat mijn vrouw er te bloot bijloopt en steelt vervolgens het lunchgeld van m'n zoon, dan schop ik 'm de straat op. Zoek het dan ook maar uit. Hoppa, zo denk ik over integratie.

Nog een voorbeeld. Als ik in een buurt toestemming vraag om een onbewoonbaar huis te bewonen en ze geven mij toestemming, dan doe ik dat. Als men het dan vervolgens terug wil, nadat ik er een mooi leefbaar thuis van heb gemaakt, dan stribbel ik tegen. Word ik vervolgens onder druk gezet om te verhuizen en dat er anders een steen door m'n ruit gaat, dan loop ik eens even bij de buurman binnen om te vertellen wat ik en mijn sloophamer ervan vinden. Dat meneer zelf alleen maar een klauwhamer heeft, kan me op zo'n moment weinig schelen. Vandaar dat ik de Israeli's wel begrijp. Zie je, Jip-en-Janneke taal. Handig en overzichtelijk.

From Russia with Love.Van voorbeelden naar een hypothese: Stel, je wordt door iemand uit de straat uitgenodigd om lekker te komen barbequen. Biertje erbij, beetje sjoelen en voetbal kijken. Leuk. Maar nu weet je ook dat de vader van het gezin nogal de neiging heeft om zijn kinderen, wanneer zij het niet met hem eens zijn, een paar dagen in de kelder te stoppen. Is het dan nog leuk?

Laatst nog liet zijn dochter Petreskja tijdens het avondeten haar tieten zien, omdat ze vond dat haar moeder best weinig te zeggen had. “Rellen voor Kutjes!”, riep ze. Hop, drie dagen in het kippenhok, dat arme ding. Tijdens de winter. Zoon Nikolaj wordt het liefst straal genegeerd wegens zijn homofilie en toen hij voor het eerst uit de kast kwam, kreeg hij een goed pak slaag. Wanneer hij er nu over durft te spreken, wacht hem hetzelfde pak slaag. Ook als hij er niet over spreekt trouwens. Iedereen weet vrij zeker dat pa wacht op een kans om hem te verstoten.

Stel dus, je wéét dit. Ga je dan nog naar het sjoel- en voetbalfeestje? Nee natuurlijk. Fucking barbaar, die hele Poetin. Oh ja, daar ging hier de vergelijking over. Hoe halen we het in Godsnaam in ons hoofd om nog naar wat voor Spelen dan ook te gaan, in een huis waar mensen worden onderdrukt wegens hun geaardheid? En hoe verkoop je het naar je eigen dochter, die lesbienne is, dat je juist in het jaar waarin je de onderlinge betrekkingen viert, hier niet op in gaat? Dat je nooit een keer zegt “Hey Poetin, kerel, dat kan eigenlijk niet he, met die homos. Zijn toch ook mensen?”.

Laffe bende, man. Ik ben er zelf wel klaar mee en kijk naar geen enkel evenement, volgend jaar daar in Moskou. Het aantal gouden plakken dat we winnen, mag Poetin van mij direct, heel ironisch, in z'n hol steken. En dat het even duidelijk is, ik heb dus ook stevig de tering in over die bange houding van de Nederlandse handjesschudders zonder mening en ruggegraat. Sodemieter maar lekker op. Het mooie plaatje komt trouwens van sanderensandor.nl