[Tour] Strijd? Wat is dat?

De finish was nog niet in zicht
Maar toch dacht Tom: Ik ga maar vast
Helaas was het nog iets te vroeg
De sprinters werden niet verrast

De tourdirectie had het zo goed uitgedacht. Strijd in de laatste etappe op het mooie eiland Corsica. Het parcours leende zich ervoor. Er waren bergjes, de wegen waren smal en er waren net zo veel bochten als waarin ons kabinet zich probeert te wringen om uit te leggen dat alles goed gaat komen.

De tourdirectie had echter een belangrijke fout gemaakt. Ze hadden de dag na deze laatste etappe op Corsica een ploegentijdrit gepland. Dan kun je weten wat er gebeurt. De ploegen met kanshebbers op de eindzege gaan dan echt geen mensen in de aanval sturen, want die hebben ze de volgende dag allemaal hard nodig. De renners die denken dat ze kanshebber zijn voor de eindzege, gaan ook niet in de aanval. En omdat er heel veel kanshebbers op maar een seconde van de gele truidrager staan, krijg je wat we vandaag zagen. Vijf koplopers van ploegen die geen potentiële Tourwinnaar hebben en de ploeg van de gele truidrager op kop van het peloton om te zorgen dat het gat met de kopgroep niet te groot wordt. Napoleon zou zich in zijn graf hebben omgedraaid als hij zo weinig strijd had gezien als vandaag. Maar dan was hij niet dood geweest en dat is hij wel.

Sky was voor deze etappe bang geweest vanwege de smalle wegen en de vele bochten, maar dat was dus niet nodig geweest. Deze rit was lange tijd meer reclame van een reisbureau dan een rit in de Tour de France. Ik kreeg wel zin om eens een keertje met vakantie naar Corsica te gaan, maar daarvoor was ik niet naar de etappe gaan kijken. Strijd wilde ik zien.
Wel was er alweer een Nederlander in beeld. Westra reed in de kopgroep. Af en toe was er in die kopgroep een beetje strijd. Dat was als ze bij de top van een bergje kwamen. De Australiër Clarke won die sprintjes echter iedere keer en dus werd ook dat voorspelbaar. Clarke was trouwens wel een beetje het lulletje van de dag, want precies op de laatste beklimming kwam de man met de bolletjestrui hem vlak voor de top voorbij. Daar doe je de hele dag je best en dan komt zo'n paddenstoel van kabouter Spillebeen je voorbij. Hoewel die paddenstoel rood met witte stippen is en die van Rolland wit met rode stippen.
Verder was er nog een tussensprint, maar de grootste buit was daar al door de kopgroep verdeeld. Kittel was daar nog vooraan in het peloton bij die sprint. Hij sprintte alsof hij door een bij was gestoken. Dat was ook zo, maar dat was de vorige dag en toen kon hij niet meesprinten.

Tijdens de tweede beklimming zag ik ineens Saxo Bank en Belkin op kop van het peloton. Dat bleek niet te zijn om een aanval in te leiden, maar om als eerste de gevaarlijke afdaling na de klim in te gaan. Maar als je zo langzaam daalt als het peloton deed, maakt het volgens mij niet uit wie er voorop rijdt.
Later, bij een stukje met een paar bochten, reed ineens Sky op kop van het peloton en twee kilometer later waren ze weer verdwenen. Ik vroeg me af of we nu de hele Tour de France bij iedere scherpe bocht in het parcours ineens ook de ploegen van de klassementsrenners op kop van het peloton gaan zien. Dan wordt het wel een beetje chaotisch, vrees ik.
Ondanks al die voorzorgsmaatregelen viel Terpstra toch nog bij het aanpakken van een etenszakje.

Vijftig kilometer voor de finish begon Radio Shack het gat met de kopgroep echt dicht te rijden. Er reden namelijk twee renners in de kopgroep die op een seconde van hun gele truidrager Jan Bakelants stonden. Iedereen zag dat ze daar mee bezig waren behalve Maarten en Herbert.

Bij de berg van tweede categorie dacht ik: Nu gaat het gebeuren. Nu gaan ze de gele trui aanvallen. Er waren namelijk veel renners die dat zouden kunnen doen omdat ze maar een seconde achterstand hadden. Dit keer dachten Maarten en Herbert het ook. Maar het gebeurde niet echt. Rolland ging eigenlijk alleen voor de bollentrui en ging daarna toch maar door en er kwamen nog een paar renners achteraan, maar die vielen veel te laat aan op die berg. Als je die gele trui had willen hebben, dan had je al aan het begin van de klim van drie kilometer moeten gaan. Maar dat deed niemand. Vroeger reden de renners als gekken om die gele trui te bemachtigen. Tegenwoordig rijden de renners als gekken om hem maar vooral niet te bemachtigen. Stel je voor! Dan moet je ploeg de dagen daarna gaan werken. En dat al in het begin van de Tour. Nee, dat gaan we niet doen, hoor. Zouden ze dan toch ´schoon´ rijden?

Toch was er nog een lichtpuntje twee kilometer voor de streep. De Nederlander Tom Dumoulin ging er vandoor. Helaas tevergeefs. Misschien iets later demarreren de volgende keer. Toch is hij een echt lichtpuntje. Net 22 jaar geworden. Let op, daar gaan we in de toekomst veel plezier aan beleven. Misschien al wel deze Tour de France.
Helaas reden de groene jongens hem in de laatste kilometer voorbij. Gerrans klopte Sagan. Dat was ook wel verrassend. Sagan is dus echt een beetje geblesseerd. Maar hij heeft wel de groene trui en dat is conform mijn voorspelling in de tourpoel.

Om over na te denken: Montvoor

Renner van de dag: Je zou denken dat ik Clarke wel de renner van de dag zou vinden. Hij won drie sprints bergop. Hij heeft dan ook terecht de prijs voor de meest strijdlustige renner gekregen en dat wil wat zeggen met twee Fransen in de kopgroep. Maar het wordt Westra. De Fries is nog niet helemaal hersteld van zijn val in de Dauphiné, maar koos toch voor de aanval. 'Om te herstellen,' was zijn commentaar. Herstellen door de aanval te kiezen. Een bikkel dus. Geen Friese doorloper, maar een Friese doorrijder.

Morgen een ploegentijdrit in Nice, de hoofdstad van de Côte 'd Azur.

Nice is een toeristenstad bij uitstek. Met het bekende strand aan de beroemde boulevard des Anglais. Die boulevard is in De Ronde van Gallia, een van de leukste Astérix verhalen, vind ik, omgedoopt tot Boulevard des Bretons. Zoals iedereen weet, komen Astérix en Obelix uit Bretagne.
Als ik aan Nice denk, dan denk ik echter aan Salade Niçoise. Ook die komt trouwens in dat verhaal voor. Natuurlijk moesten onze beide vrienden iets uit Nice meenemen op hun ronde, die trouwens een persiflage is op de Tour de France. Het werd een Salade Niçoise.
Ik at die salade voor het eerst in Arles en sindsdien maak ik hem zelf ook vaak. Vooral als het weer een beetje op dat van de Côte 'd Azur lijkt. In de zomer dus.

Een echte Salade Niçoise bestaat uit: lollo rosso of krulandijvie, tonijn, ansjovisfilet, haricot verts (dus geen sperziebonen, zoals je meestal ziet), knoflook, groene paprika, trostomaten, komkommer, ui, hardgekookt ei in partjes, zwarte olijven, olijfolie, sauce vinaigrette (zout, peper, mosterd, olijfolie en azijn), verse basilicumblaadjes, peper en zout. Soms worden er wel kleine nieuwe aardappelen toegevoegd. Ik heb al heel wat onzin in de recepten van Salade Niçoise zien staan. In een van die onzinrecepten werden zelfs bleekselderij en radijsjes genoemd. Hoe kun je in godsnaam bleekselderij en radijsjes bij basilicumblaadjes doen? Dat zijn waarschijnlijk Engelsen of dezelfde mensen die ook room toevoegen aan spaghetti carbonara.
Of de renners morgenavond ook deze heerlijke salade zullen eten betwijfel ik. Spaghetti cabonara lijkt me waarschijnlijker.