De pil is ook een medicijn
“Heeft u de afgelopen tijd medicijnen geslikt?” vroeg de vrouw van de bloedbank mij een tijdje terug. “Nee”, antwoordde ik, schouderophalend. Ik slik nooit medicijnen. Zelfs een hoestdrankje komt er bij mij niet in. “O, wacht! Ik slik de pil!” De arts glimlachte en zei dat ze het fijn vond dat ik het kon vermelden, maar dat de pil niet als medicijn gekenmerkt was voor haar vraag. Zelf dacht ik bij de vraag over medicijnen ook niet meteen aan de anticonceptiepil, want ik word er niet beter van. Slechter ook niet, want mijn buik is nog altijd even strak en kinderloos.
Als ik deze anekdote vertel, krijg ik van de meeste van mijn vriendinnen hetzelfde antwoord: de schouders worden opgehaald. De anticonceptiepil is zo ingeburgerd in ons bestaan dat we er niet eens meer over nadenken. Het is niet voor niets dat het DE pil wordt genoemd en niet een of ander anticonceptiemiddel. Wij meisjes gaan immers in de pubertijd naar de dokter, hebben met een rood hoofd een kort gesprek met de dienstdoende arts en krijgen één recept waarmee we de rest van ons vruchtbare leven naar de apotheek kunnen voor meer pillenstrips. We hebben minder buikpijn in de feestweek, kunnen vakanties en weekenden vrij plannen van ongewenste uitspattingen en neuken tot we niet meer kunnen. Baas in eigen buik, op alle fronten!
Niemand kijkt vreemd op als een vrouw de pil slikt. Integendeel: wie geen pil slikt, is een vreemde eend in de bijt. Mag ze het niet van haar geloof? Wil ze niet Double Dutchen met haar vriend? Wil ze zwanger worden? Met die gast? Nee… ik moet er niet aan denken! De pil is zo onbeperkt te verkrijgen dat er geen nadeel meer aan lijkt te kleven. De voordelen zijn oneindig. We willen niet eens meer weten dat de pil nog altijd een medicijn kan zijn met bijwerkingen. Want zeg nou eerlijk: welke vrouw leest nog de bijsluiter die bij ieder pakje wordt bijgeleverd?
Alles leek vanzelfsprekend. Tot Diane-35 het nieuws bereikte. Deze anti-acne en anticonceptiepil is verantwoordelijk voor de dood van tien tot elf vrouwen in Nederland. Zij overleden aan de gevolgen van trombose of een longembolie; één van de meest voorkomende waarschuwingen voor pilgebruikers. Ik schrok van dit bericht. Mijn pil zou toch wel veilig zijn? Ik zie mijn apothekers er wel voor aan om per ongeluk de Diane-35 te verwarren met de pil van Drion. Je weet het maar nooit! Wat ze echter niet direct bekend hebben gemaakt in de meeste nieuwsberichten, is dat deze sterfgevallen zijn uitgesmeerd over tien jaar. Eén sterfgeval per jaar dus, gebaseerd op 160.000 gebruikers. Heel vervelend voor de nabestaanden. Maar niet onoverkomelijk voor de duizenden andere pilgebruikers.
Toch heeft dit mij wel aan het denken gezet. De pil blijft natuurlijk een medicijn. En ieder medicijn heeft zo zijn risico’s. Wat de risico’s van mijn pil zijn, weet ik niet precies. Misschien ben ik wel veel meer aangekomen dan ik wilde. Misschien heb ik meer of minder emotionele buien. Misschien neuk ik minder met mijn vriend, terwijl ik tegelijkertijd al veertig keer geen moeder ben geworden dankzij de pil. Misschien kan ik wel nooit meer moeder worden. Eerlijk gezegd zou ik niet weten welke bijwerkingen de pil op mij heeft, want ik gebruik het al meer dan tien jaar. Op mijn bijsluiter kan ik de bijwerkingen niet meer vinden: die is bij het openen van het laatste pakje direct de prullenbak ingegaan. Ik zou misschien meer stil moeten staan bij de risico’s, maar laten we eerlijk zijn: mij overkomt zoiets niet. Net als al die andere vrouwen die de pil veilig kunnen slikken.
