SEGA is nog steeds de tofste

Als SEGA-bezitter kun je met trots zeggen dat je een paar waardevolle pareltjes bezit. Mijn verzameling mist echter elke vorm van structuur, dus ik deed mijn bibliothecaresse-bril op en liep op een aantal gevulde kartonnen dozen af. Toen ik, volledig geïnstalleerd in de woonkamer, de dozen opende, voelde het alsof Sinterklaas al langs was geweest.

Sega collection

Bij het openen van de eerste doos ving ik een glimp op van de letters Master System II. Mijn ogen werden groot en met gulzige handen haalde ik het trouwe, zwarte kastje eruit. In de tijd dat deze op de markt kwam, was er ook de NES en mijn vader had voor die laatste gekozen. Vandaar dat het aantal games zich op dit moment beperkt tot vier: Sonic the Hedgehog, Sonic Chaos, Donald Duck The Lucky Dime Caper en Streets of Rage. Ik kon het niet laten om even het systeem aan te sluiten en te bekijken. Wat gelijk opvalt is dat consoles in die tijd geen gebruik maakten van HDMI-, scart- of tulpaansluiting. Nee, dit ging lekker ouderwets met een coax-aansluiting waarna je zelf het kanaal op moest zoeken op je tv waar de console op uitzendt.

Vanzelfsprekend zag het er niet uit op een 46” inch HD-scherm. Na een uurtje pixels tellen met Sonic en Streets of Rage was het wel weer genoeg en gingen deze weer netjes hun doos in. Het was wel leuk om te zien hoe games zich de afgelopen twintig jaar van pixel-monsters tot bijna realistische beelden hebben ontwikkeld.

Om netjes de geschiedenis te volgen pakte ik vervolgens mijn Nomad en Mega Drive II met bijbehorende accessoires: de Mega-CD en 32X. Eén ding moet je SEGA nageven: ze waren innovatief en hun tijd ver vooruit in de jaren 90. Jammer dat ze dit tegenwoordig niet meer doen met consoles. Geen hele nieuwe console maken, maar gewoon een extern apparaat aansluiten om zo betere prestaties te behalen.

Sonic leek wel langs te zijn geweest in een botoxkliniek, want hij zag er een stuk gezonder en strakker uit dan zijn oudere 8 bits-broer en Sonic CD deed daar weer een schepje bovenop. Wat mij opviel was dat de muziek en de kwaliteit van het geluid nog steeds best goed zijn. De Mega-CD was namelijk de eerste console die cd's en stereogeluid gebruikte. Hoewel ik graag al mijn games was afgegaan, heb ik na een uurtje of twee Rock & Roll Racing, Star Wars Arcade 32X, NightTrap, Star Wars Rebel Assault, TimeGal en Road Avenger spelen. Alles werd weer netjes afgekoppeld, aangezien ik met een woonkamer vol SEGA-spullen zat, alles wilde inventariseren en natuurlijk weer moest opruimen.

SolidDS Sega collectie

Vanzelfsprekend was de volgende die aan de buurt was de SEGA Saturn. In mijn optiek echt een ondergewaardeerde console. Doordat de console twee processoren bevat, in tegenstelling tot zijn concurrent PlayStation, was het voor ontwikkelaars lastig en duur om te programmeren voor de Saturn. Hierdoor stierf de console een vroege dood. Als eerste leek het mij leuk om met een gun op personages te schieten in VirtuaCop, maar helaas lukte dat niet aangezien lightguns niet werken op moderne tv's. Story of Thor 2, Daytona USA en SEGA Rally waren weer leuk en Virtua Fighter 2 is nog steeds een heel goede fighter. Omdat de feestdagen voor de deur staan, heb ik ook Christmas Nights even gedaan om zo al lekker in de decemberstemming te komen.

Om het geheel netjes af te sluiten was daar ook nog de Dreamcast, die ik met een VGA-box kon aansluiten om zo spellen met 480P op het scherm te toveren. De eerste game ik altijd speel is één van mijn favoriete games aller tijden, Shenmue. Het grappige is dat die game op bepaalde momenten er zowat beter uitziet dan menig Wii- of low budget Xbox 360- en PlayStation 3-game. Ouderwets horror spelen met Resident Evil 2 en Code Veronica was ook wel weer leuk. Quake 3 Arena met keyboard en muis blijft goed en Phantasy Star Online 1 en 2 blijven bijzonder. Urenlang heb ik die games online gespeeld en mijn ouders hoge telefoonrekeningen bezorgd. Dit kwam omdat je met de ingebouwde modem moest inbellen om online te kunnen. Ook hier was SEGA zijn tijd weer vooruit. Met de DreamKey kon je zelfs ook internetten.

Ik had natuurlijk nog uren kunnen spelen en nog meer kunnen vertellen, maar dan was deze blog wel heel erg lang geworden. Alles zit nu weer netjes in de doos. Over een tijdje wil ik een zolder of kelder hebben waar ik alles neer kan zetten en met vrienden klassieke games kan spelen. Komende dagen ga ik Marktplaats weer afspeuren om titels te bemachtigen die ik nog niet heb en mijzelf trakteren op leuke en gezellige retro-feestdagen.