De trein, het nieuwe social network?

Duizenden treinreizigers zitten dagelijks tegenover elkaar zonder ook maar iets van de ander te weten. Waar reist die meneer in dat nette pak toch elke dag naartoe? Wat voor werk zou hij doen? En dan dat meisje met die felgekleurde haren. Zij heeft altijd van die lange zwarte kokers bij zich. Wat zou daar in zitten?

In plaats van met je smartphone in de hand met je vrienden op Facebook of Twitter te kletsen, kun je ook een gesprek aangaan met deze mensen. Voor je het weet, raak je verzeild in een gesprek waar je nog vaak aan terug zult denken. Ik breng dit al jaren met veel plezier in de praktijk. Het levert mij verrassende, bijzondere en soms zelfs ontroerende momenten op. Ik doe je geen beloftes, maar míjn reistijd wordt regelmatig met de helft verkort wanneer ik met mijn medereiziger een gesprek aanknoop.

Wanneer ik dit onderwerp bespreek met mensen die actief zijn op bovengenoemde social networks, krijg ik vaak te horen dat ze het gewoonweg niet durven. Zij ervaren een drempel om de ander zomaar aan te spreken. Zodra het ijs eenmaal is gebroken, praten ze honderduit. Dat doen wij mensen graag. Wij zijn van nature sociaal. Luisteren naar de gesprekken van de ander of juist alleen maar over jezelf praten.

Deze week rijdt er een trein kriskras door heel Nederland met de zogenaamde SocialCoupé, een initiatief van twee studenten. Deze SocialCoupé geeft je een duwtje in de juiste richting en moedigt het gesprek met je medereiziger aan.

Ik juich dit initiatief van harte toe, hoewel het in het begin misschien wel even wennen zal zijn. Je loopt namelijk het risico dat er zomaar een wildvreemd iemand tegen jou begint te praten. Raak dan niet meteen in paniek beste lezers. Meestal begint zo'n gesprek over het weer, daarna komt het nieuws van de dag aan bod en vervolgens praten jullie een uur lang over jouw man die een halfjaar in het buitenland is geweest voor zijn werk. Zo werkt dat. En ben je nog niet uitgepraat? Dan hebben die mensen meestal wel een telefoonnummer of een e-mailadres. Een nieuw contact is geboren. Misschien vloeit er zelfs wel een nieuwe vriendschap uit voort. Niets moet, alles mag.

Een coupé waar gekletst mag worden! Nu ben ik niet zozeer tegen de stiltecoupé, hoor. Ik ben van mening dat iedereen in de trein zijn of haar plek moet kunnen vinden. Een plek waar de reiziger zich het meest prettig voelt. Zo werkt de één misschien liever in stilte nog even aan een werkstuk en doet de ander liever een dutje. Ik hou wel van een goed gesprek. In mijn geval begint dat vaak met een simpele opmerking of een ongevraagd advies.

De SocialCoupé heeft wat mij betreft de meeste kans van slagen wanneer het - net als de stiltecoupé - duidelijk staat aangegeven. Ik zou er zelfs een schepje bovenop willen doen. Denken jullie even hardop mee? Zo zie ik aan de binnenkant van de trein boven de ramen tal van tekstballonnen staan met mogelijke gedachten van de reiziger: "Wat zal ik vanavond eten?" of "Ik moet nodig weer eens bij oma op visite..." of "Wat een leuke jongen!"

Ik hoop dat dit project een vervolg zal krijgen en dat in de nabije toekomst meerdere - zo niet alle - treinen met zo'n SocialCoupé worden uitgerust. En tot die tijd? Tot die tijd zullen we het zelf moeten doen. Mijn tip: bedenk eens welke tekst jij in het ballonnetje van de reiziger tegenover je zou zetten en vraag hem of haar ernaar.

We spreken elkaar!