Britt en Ymke redden de wereld

Mexico, een land dat het de laatste jaren zwaar te verduren heeft. Sinds 2006 woedt er een drugsoorlog. Die oorlog heeft al zo’n vijfendertigduizend doden gekost. Zo af en toe vindt men ergens wat zwaar toegetakelde lijken van mensen die in de grensstreek wonen en weigeren om voor de drugsbendes te smokkelen.
In 2007 waren in de staat Tabasco de ergste overstromingen sinds vijftig jaar. Vijfhonderdduizend gezinnen raakten dakloos. In 2006 was er een mijnramp in Nueva Rosita. Vijfenzestig mijnwerkers raakten ingesloten bij een instorting van de mijn en vonden de dood.
In 2010 was BP zo vriendelijk om miljoenen liters olie te laten ontsnappen in de Golf van Mexico. De vissers daar vangen nog steeds misvormde vis.
Maar het kan erger.

Ik had nog nooit Echte Meisjes in de Jungle of de Zomer van Britt en Ymke gezien. Ik had Britt echter wel een paar keer bij De Wereld Draait Door gezien en dan vond ik haar altijd ontwapenend leuk. Heel anders dan Barbie van Oh Oh Cherso. Laatst waren Britt en Ymke samen bij Matthijs van Nieuwkerk en ik heb dus maar eens de stoute schoenen aangedaan en gekeken.
Ik wist natuurlijk dat het niet helemaal hetzelfde soort programma zou zijn als Van Dis in Indonesië, maar dit was toch wel een cultuurshock. Sommige mensen zeggen wel eens dat zo’n programma best leuk is. ‘Je moet je verstand op nul zetten en gewoon lachen.’ Maar ze hebben ongelijk. Je moet je verstand niet op nul zetten, maar op het absolute nulpunt.

De bedoeling was dat Britt en Ymke de wereld zouden redden van de ondergang. De kalender van de Maya’s loopt namelijk op 21 december van dit jaar af en volgens velen zal dan de wereld vergaan. Britt en Ymke moesten dat voorkomen.
Het werd een spannend avontuur. De meiden moesten sporen volgen naar de plek waar ze de wereld zouden kunnen redden. Het begon allemaal in de grote stad waar ze in iedere taxi gevaar liepen vermoord te worden door bendes gangsters. Over verkrachten spraken ze niet, maar dat zat er natuurlijk ook dik in.
Tijdens hun avontuur zouden ze verschillende aanwijzingen krijgen over hun uiteindelijke doel: het redden van de wereld. Maar voordat ze die aanwijzingen zouden gaan zoeken, moesten ze natuurlijk integreren. Dat gebeurde door middel van een dansje. De zogenaamde Hat Dance. Britt had een heel bijzondere kijk op dansen. Ze wilde dat Ymke haar danspasjes zou leren omdat ze zulke lange armen had.
Maar toen gebeurde het. Een Maya met een plat achterhoofd kruiste hun pad. Was dat een voorteken? Britt vond het zielig dat deze jongen in Mexico woonde, want in Nederland zou hij beslist bijslag krijgen. Ik was het met haar eens, want het was nog een kind. Toch bewijst ze met zo’n uitspraak haar positieve instelling en moederlijke natuur. Dat zijn karaktertrekken waarmee je inderdaad de wereld kunt redden van de ondergang. Een goed voorteken dus.

Na dit eerste avontuur werd het tijd voor een tweede aanwijzing. Maar voordat de meiden de wereld gingen redden, hielpen ze met een bakfiets nog een auto naar de eeuwige jachtvelden. De politie deed niets. Logisch. Die heeft in Mexico wel wat anders te doen dan domme wijven opsluiten.
De belangrijkste aanwijzingen in dit gedeelte van Mexico waren vlees en bloed. Wat zou dat kunnen betekenen voor het redden van de wereld? De dames moesten er wel wat beproevingen doorstaan. Letterlijk en figuurlijk. Ze werden gedwongen om aan een vleesstok te likken. Normaal gesproken geen probleem voor ze, maar op deze stokken zaten allemaal huidschilfers. Maar ze leerden ook nog wat. Namelijk dat bloedworst gemaakt wordt van….juist, bloed. En dat bloed zou later in de aflevering een belangrijke rol gaan spelen. Britt en Ymke kregen er wel vieze handen van en moesten toen ook nog met die bebloede handen van de bloedworst eten. Het leken wel vampiers. Ik zat er al op te wachten dat ze ook thee zouden gaan zetten met een verse tampon, maar dat was niet zo.

Na de cursus bloedworst bereiden werden de dames in de boot genomen. Dat kun je op twee manieren uitleggen, maar die zijn geen van beide juist. Ze werden namelijk met een bootje naar een geheimzinnig eiland gebracht. Er spookte daar een dolende ziel van een meisje en die moest tevreden worden gehouden. Daarom moesten ze poppen met hun beeltenis offeren.
Ook dat was weer een belangrijke aanwijzing.
Waarschijnlijk hadden ze het eerst allemaal verkeerd begrepen, want ze offerden bijna een leguaan. Waar is die dierenpolitie als je ze nodig hebt?
Ze hadden nu de volgende aanwijzingen over de manier waarop ze de wereld konden redden. Vlees, bloed en offeren. Het was dus duidelijk. Ze moesten zelf een bloedoffer brengen om daarmee de andere mensen van vlees en bloed te redden van de ondergang. Daarbij kwamen de positieve instelling en de moederlijke natuur van Britt natuurlijk goed van pas. Moeders offeren zich altijd op voor hun kinderen. Maar hoe zat het met Ymke? Dat kwamen we te weten tijdens de grote finale.

Die finale was midden in de jungle. Ineens waren het weer echte meisjes in de jungle. Geheel toevallig kwamen ze drie Maya’s in lange jurken tegen. Die brachten de meisjes naar een sjamaan. Maar Ymke gaf tijdens de voettocht te kennen dat ze één van de Maya’s helemaal wilde hebben. Ze stelde zich dus open voor een Maya; althans, voor een klein gedeelte. Maar dat vruchtbaarheidsritueel was net genoeg om de Mayagod al in een goed humeur te brengen. Daarna werd duidelijk wat het bloed en het offer van de poppen betekenden. De dames moesten een bloedoffer brengen bij de sjamaan. Na enige aarzeling deden ze dat. Ze sneden zichzelf en gaven het bloed aan de sjamaan. Ik moet wel zeggen dat ik weinig bloed heb gezien, maar de sjamaan leek tevreden. Of het genoeg was? Dat weten we op 22 december. Ik vind het wel een slecht teken dat de Popocatepetl ineens actief wordt. Straks gaat die vulkaan nog spuiten. Maar dat hoeft niet door woede te komen natuurlijk.

Je vraagt je af wat dan de betekenis van de jongen met het platte achterhoofd was? Nou, ik ga in ieder geval niet meer naar de overige delen kijken.