Beffende honden pijpen niet

Staat je hond als een katholieke priester tegen kleine jongetjes aan te rijden? Zeikt ie je Louis Seizebankstel helemaal onder? Of bezorgt uw loopse teef blafoverlast?
Dan is er nu hondengedragstherapie.
Waarschijnlijk was de rest van Nederland al ruimschoots met dit fenomeen bekend, maar mijn bek viel open toen ik vernam van het bestaan van hondengedragstherapeuten. Die goede zaken schijnen te doen, daar menige befkeffer garant staat voor blafoverlastklachten.
Kijk, zo heb je er weer een scrabblewoord bij.

Dat honden blaffen, daar was ik wel van op de hoogte. Maar je bent naar mijn smaak als hond zijnde pas echt toe aan therapie als je niet blaft en met een stalen muil inheemse vogels imiteert alsof het zo hoort.

Ik zal nooit een hond nemen. Ook niet van achteren. Verder heb ik er domweg niks mee om met dwangmatige regelmaat van kruis tot kruin te worden afgelebberd door zo’n gierend uit z’n bek stinkende wolbaal. Zeker niet als ie net aan de walmende schijthoop van een soortgenoot heeft staan likken.
Maar omdat ik tolerant ben en nou eenmaal van een samenleving deel uitmaak waarin honden op een hoger plan staan dan pakweg bejaarden of asielzoekers, heb ik mij neergelegd bij het gegeven dat hondengeblaf, naast het gegorgel van met hun luchtpijp pratende geürbaniseerde provincialen, tot de omgevingsgeluiden behoort. En heb ik mij verzoend met het idee dat ik bij tijd en wijle met een satéprikker de stront uit het profiel van mijn schoenzolen sta te schrapen.

Hoe dan ook; er zijn dus particuliere klinieken waar à raison van tachtig, zeg negentig Euro per uur het baasje en zijn hond beter worden afgericht in het teken van het reduceren van blafoverlast.
Het zal wel weer als dieronvriendelijk worden uitgelegd, maar de honden die wij vroeger thuis hadden kregen gewoon een flankgerichte doodschop als ze te vaak hun muil opentrokken. Zeer afdoende en helemaal gratis. Opluchting naar twee kanten; hondemans droop licht jankend en lekker eenzaam af in zijn mand en baasje was zijn opgehoopte agressie kwijt, waardoor bazinnetje weer een vrolijke nacht tegemoet ging.

Op internet de site bestudeerd van ene Godfried Dols. Die zich kennelijk zodanig aan het ‘hondse’ heeft bekend, dat ie zonder enige gene op de foto gaat met een hond die hem van achteren neemt.
En ach, ze kijken er allebei heel blij bij, dus het zal wel een zeker deconstiperend effect teweeg brengen bij de therapeut,die –maar dit terzijde- vluchtig de herkenning met lachzak René van der Gijp oproept.
Je kunt bij hem met alle vragen over gedrag, opvoeding en relatie terecht. Omstandigheden, voorgeschiedenis, maar ook de relatie die de gezinsleden met de hond hebben worden belicht. De hond kan onder toezicht worden gesteld en het hele gezin zal in therapie moeten gaan om het dier af te helpen van zijn psychische decompensatie, zijn ADHD en oppositionele gedragsstoornis en hem het laatste te ontnemen dat hem nog enigszins bindt aan de natuur:
blaffen.

© Karel Kanit