Ik wil een dikke Dell!

Je kent dat wel, er hoeft niet iets kapot te zijn om toch iets nieuws te kopen. En hoe meer draadjes er in een apparaat zitten - of uit eruit komen, mag ook -  des te sneller mijn hart gaat kloppen. Van dat soort ben ik een beetje. Ik moet wel een goed excuus naar mijn vrouw hebben, dat wel.

Het excuus: mijn bureau is te klein voor een laptop met een eenentwintig inch scherm plus een vijftien inch werklaptop. Een keer vijftien inch en een keer zeventien inch gaat net. Gelul natuurlijk. Maar ze stemt in omdat ze het mij gewoon gunt.

Via Het Net een bestelling geplaatst bij Dell computers. Ik dacht laat ik eens van de gelegenheid gebruik maken met iemand over mijn bestelling te chatten. Ik chat nooit maar het leek mij eenvoudig. Knoppie drukken in het scherm en wachten maar. De bedoeling is dat je live iemand kunt spreken, ik bedoel chatten, ik bedoel…ach laat maar.

14:20uur

“Hallo met Rashit Akmala.” De moed zakt mij even in de schoenen. Als ze net zo slecht schrijven als de gemiddelde spreekt ben ik goed de lul.
“Ook hallo, ik ben een klant met een vraag.” Verkeerd begin, dacht ik nog even. Dertig seconden wachten. Daar heb je het gelazer al.
“Waarmee kan ik u van dienst zijn?”
“Uhee, met mijn vraag?” schreef ik snel, met vier vingers, dat wel. Weer een seconde of dertig wachten.

“Dat bedoel ik, wat is uw vraag?”
"Dat jij wat sneller gaat typen met die kromme reumavingers van je!"
Dat is wat ik dacht, heel vals, ik weet het. Maar ik heb dan ook een bloedhekel aan wachten.
“Ik heb vanmiddag online een laptop bij u besteld. Ik wilde vragen wanneer hij morgen bezorgd wordt."
Veertig seconden wachten. Ik plofte zowat. Ik zag dat domme wijf al zitten achter dat toetsenbord: met anderhalve vinger typen, tong uit haar scheve mond, kwijlen ook, ik zag het al!
“Wat is uw e-mailadres en of klantnummer?”
“Mijn klantnummer weet ik niet, ik heb alleen een boekingsnummer. Ik geef u mijn e-mailadres wel.” Ik gaf mijn e-mailadres en boekingsnummer. Vijftig seconden wachten.

“Bent u er nog?”
Twintig seconden wachten.
“Sorry, ik heb een klant aan de telefoon, een moment graag.”
Wel verdomme!
“Ik ben uw klant, mevrouw”, typte ik snel. Twee minuten wachten. Ik ga de huid van die kleine reumapatient volschelden, wat zeg ik je!
“Sorry, ik heb nog een andere klant waar ik ook mee chat. Sorry voor het wachten.” ‘Is het hier verdomme een chatsite?’ dacht ik.
“Dus u belt en u chat met andere klanten terwijl ik u vragen stel. Weet u wel hoe dat overkomt?”
Veertig seconden wachten. Ik had intussen vloeibare stikstof nodig om af te koelen.
“Maar ik heb ook gezocht naar uw bestelling. Ik kan niets vinden, meneer. Ik kan begrijpen dat u het vervelend vindt te moeten wachten, maar dit zijn de procedures bij ons. Wij proberen meerdere klanten tegelijk te helpen.”
“Ik zeg u dat het onbeschoft overkomt, kunt u daar wat mee? Of kan ik uw chef even spreken? Wellicht kan die meneer (Gek, dacht ik) mij ook eens uitleggen wat hij verstaat onder klantvriendelijkheid.”
Vijftig seconden wachten.

“Zeg, kunt u mij NU helpen? Anders trek ik mijn bestelling in."
Drie seconden wachten.
“Ik heb u gevonden, ik bedoel uw bestelling. Ik heb het e-mailadres gebruikt.’’  ‘Die had je toch al gebruikt stomme doos!’ dacht ik. “Dat komt waarschijnlijk omdat u nog geen klant bent van ons”.  Nu moest ik tien seconden wachten omdat ik perplex stond.
“Ik heb net via mijn creditcard bijna negenhonderd euro af laten schrijven. Ik ben dus nog geen klant van u?”
Veertig seconden wachten. “Bent u nu wel alleen met mij bezig anders sodemieter ik op en cancel ik de bestelling”. Vijf seconden wachten.
“Nee, nee, ik ben alleen met u bezig”.
“Wat een vooruitgang bij Dell.”
‘Ik hoop dat je wat beter in bed bent schat. Of ben je dan ook met drie dingen tegelijk bezig?’ Mijn gedachten vlogen door mijn overvolle geest.
“Ik zie dat u alleen een printer hebt besteld, geen laptop, sorry”.
“Een printer van negenhonderd euro? Voor een particulier?”
Vijf seconden wachten.
“Heeft u een moment, dan ga ik het even uitzoeken.”
“Het is nu kwart voor drie. Mijn vrouw verwacht mij voor vanavond tien uur thuis. Denk je dat dit gaat lukken?”
Veertig seconden wachten.
“Uhee, ja hoor, ik denk het wel.”
“Fijn.”
Drie minuten wachten.

“Ik heb goed nieuws meneer, ik heb uw laptop ook gevonden”.
“En hoe laat wordt hij bezorgd morgen? Want er staat ‘binnen vierentwintig uur bezorgen'”.
“Nee, dat geldt niet voor deze producten want die worden op maat gemaakt op aangeven van de klant. Heeft u hem zelf samengesteld?”
“Nee, hij is standaard. Dus wanneer kan ik hem verwachten morgen?”
Zestig seconden wachten.
“Nee, dan nog duurt het ongeveer twee weken. Het is alleen voor producten waar achter staat dat ze binnen vierentwintig uur bezorgd worden. Kan ik u nog ergens anders mee van dienst zijn?”
“Ik sta perplex.”
“Blijft u even hangen voor een korte enquête. Dan krijgt u de kans te melden dat u goed geholpen bent door mij. Okay ;-)?” Die smiley zette zij ook. Ik verklaarde haar toen hersendood.
“Wat denk je zelf, vind je dat ik goed geholpen ben door jou?”
“Het spijt mij als u dit niet zo ervaart. Maar wij moeten verschillende klanten tegelijk kunnen helpen.”
“Ok, duidelijk. Dan begrijp je misschien dat ik jou niet de hemel in ga prijzen. Tot ziens.”
Ik brak af omdat ik doodziek van de Dell-service werd.

Een minuut later gaat mijn mobiel.
“Dag meneer R met Rashit”.
“Shit, ik bedoel, ik ga zo op familiebezoek. Jou verwacht ik wel als laatste aan de lijn."
“Jawel, u zweeg zomaar”.
“Vind je dat vreemd? Wordt het niet eens tijd dat ze bij Dell op een ‘werkelijkheidsgevoelscursus’ gaan? Leuk woord voor Scrabble, drie maal de woordwaarde.”
“Scrabble?”
“Mevrouwtje, dit is toch helemaal kut. Zeg nou eerlijk, ben ik de enige die boos wordt of hoe zit dat?”
“Het spijt mij dat u vindt dat u niet naar tevredenheid geholpen bent. Kan ik u verder nog van dienst zijn?”
“Ja dat kan. Wilt u ophangen en nooit meer terugbellen. Dan beloof ik u dat ik nooit meer zal chatten met Dell?”