Vreemdgaan
Vreemdgaan is de nieuwe trend. Althans, volgens mijn kapster. En laten we eerlijk zijn: kappers zijn meestal goed op de hoogte van trends. Ze spreken elke dag heel veel mensen. En vooral tijdens een wat langere zit, is het na de plichtmatige vragen als ‘Vandaag lekker een dagje vrij? of ‘Ga je dit weekend nog iets leuks doen?’ tijd voor de echt diepgravende gesprekken.
Met je haar in de verf - en biddend dat er geen bekenden langs het raam fietsen -vormen de roddelbladen een dankbaar gespreksonderwerp. Volgens mijn kapster Anita vormen vreemdgaande BN-ers uit de bladen vaak aanleiding voor een biecht in de kappersstoel.
Ik geloof mijn kapster. Want als je als vrouw het bewerken van je haar toevertrouwt aan een ander, geef je daarmee eigenlijk jezelf helemaal over aan de ander.
“Ik doe niet mee aan de trend”, vertelde Anita, terwijl ze geroutineerd met haar schaar door mijn haar ragde.
Dat verbaasde me. Kappers zijn zelf toch ook trendy?
Maar ik bekeek mijn kapster nog eens goed. Met haar negentien jaar is ze in kappersland natuurlijk al een oudgediende. Dus dan ben je een beetje klaar met al die trends.
Maar veel van haar klanten zijn wel heel trendy. Want terwijl Anita het afgeknipte haar van Russische gevangenen in hun haar rijgt, bekent de een na de ander schuld.
“En het zijn juist de meiden van wie ik het totaal niet verwacht. ‘Het gevoel, hè, je houdt het niet tegen’, zeggen ze. Nou, daar ben je toch echt zelf bij”, vertelde Anita me kordaat.
Ik had het nooit voor mogelijk gehouden, maar juist Anita zette me aan het denken. Als ik in mijn eigen omgeving kijk, wordt er inderdaad stevig buiten de deur geneukt. Vooral door vrouwen, valt me op.
Vaak vormen ze samen met hun ‘high school sweetheart’ al jaren het gelukkige gezinnetje. Voor de buitenwereld. En als ze thuiskomen met een bezweet lijf, hebben ze in zekere zin inderdaad aan cardiofitness gedaan.
Ja, als ik af ga op het aantal verhalen in mijn omgeving, lijkt vreemdgaan inderdaad een trend. Maar dan wel onder vrouwen.
Bij mannen is vreemdgaan geen trend, maar iets van alle tijden. Mannen willen nu eenmaal overal hun zaadje planten. Dat biologische principe zit in hun genen verankerd. Of ze ook werkelijk tot de daad overgaan, is vast een optelsom van ‘nature’ en ‘nurture’. Waarbij ze een beetje te weinig ‘nurture’ (lees: neuken) van hun eigen vrouw ervaren. Maar goed, die mannen kunnen daar dus niks aan doen. Zij hebben daarmee het perfecte excuus.
Vreemdgaande vrouwen niet. Die zoeken gewoon spanning. Zeker als ze al jaren samen zijn, en alle mijlpalen hebben afgewerkt. Verliefd, samenwonen, trouwen. (En in een enkel, akelig geval tussendoor zelfs nog een verloving. Ja, het bestaat nog.) Een paar kids als bekroning op de relatie. En dan? Een huis kopen. Of nog beter: het huis verbouwen, dat is ook een goeie, daar zijn de stelletjes samen ook heel druk mee. Of verhuizen, naar een nog mooier huis. Ook weer iets om naar toe te werken. Misschien ‘en passent’ nog een sabbatical. Kinderen in draagzak mee naar India desnoods.
Maar wat als je dat als vrouw allemaal hebt gehad, en je zit naast je vent met zijn uitgezakte buik op de bank naar SBS te kijken, hunkerend naar spanning, sensatie en pit? Dan kun je diep zuchten en zeggen: “Hé, geef mij ook ‘ns wat van die Thai Sweet Chili Chips!” Of losgaan op die te leuke collega, die jongen uit de sportschool of die vader van het schoolplein.
Dat is het grote verschil met veertig jaar geleden. Vrouwen zitten niet meer aan huis gekluisterd. Met een eigen sociaal leven is er volop gelegenheid. De verleiding is overal.
Mannen weten dat natuurlijk al lang. Vrouwen niet.
Vrouwen die vreemdgaan zijn eigenlijk bezig met een inhaalslag. Het is de ultieme vorm van emancipatie.
Vooralsnog neem ik een voorbeeld aan mijn kapster.
Ik vind trends leuk, maar deze laat ik aan me voorbij gaan.
