Trap die kut-chauffeur zijn taxi uit!
Wanneer in een winkel een bak overhemden staat, met een bord erbij dat zegt dat die overhemden 15 euro per stuk kosten, is de winkelier verplicht om die overhemden ook tegen die prijs te leveren. Hij mag klanten die slechts één overhemd willen, dat niet weigeren omdat dat een te kleine koop is, en bij de kassa mag ‘ie ook niet zeggen dat hij bij nader inzien toch 50 euro wil hebben. Consumentenrecht. Burgerlijk Wetboek. Het proberen, de klant te belazeren is een economisch misdrijf.
Taxi’s vervullen een belangrijke functie. Ze voorkomen dat mensen na een avondje stappen dronken achter het stuur kruipen, ze zijn belangrijk als ondersteuning van het openbaar vervoer, en ze helpen de economie door toeristen van en naar vliegvelden te brengen. Het is dus van groot belang, dat de kwaliteit en betrouwbaarheid van taxi’s en taxichauffeurs gewaarborgd zijn. Amsterdam schiet daarin heel ernstig tekort. Al jaren.
Als iemand die op een Amsterdamse taxistandplaats een taxi wil nemen, gelden dezelfde regels als wanneer iemand een overhemd wil kopen. Op de taxi staat duidelijk aangegeven wat het kost, en de chauffeur is verplicht iedere klant die dienst tegen de vermelde prijs te leveren. Niets ingewikkelds aan. Echt niet.
Toch is het nemen van een taxi in Amsterdam een soort gok. Of je wordt niet meegenomen omdat de rit te kort is, of de chauffeur rijdt stiekem een eind om zodat de argeloze toerist veel te veel betaalt, of de chauffeur probeert je bij nader inzien een veel hoger bedrag te ontfutselen. Sterker nog: chauffeurs rijden eerst een stukje, en openen dan, wanneer de machtspositie van de klant zo ongeveer nul is, alsnog de prijsonderhandelingen. En chauffeurs zien er bij elkaar op toe dat iedereen deze voor de consument nadelige methoden hanteert. Er is op de taxistandplaatsen dus sprake van een criminele organisatie. De strafwet kent in artikel 140 nogal wat mogelijkheden om mensen voor deelname daaraan te vervolgen.
Maar dat wetsartikel wordt nog niet toegepast. Nee, de taxiklant wordt op grote schaal geflest. En zo gaat het er al jaren aan toe. En de gemeente staat machteloos. Zegt ze. Maar ís dat wel zo?
De gemeente deelt de vergunningen uit aan taxibedrijven om op de standplaats te komen. De gemeente kan die vergunningen dus ook weer intrekken. De gemeente kan die vergunningen verlenen, weigeren of intrekken. Niet alleen op basis van de vraag of de chauffeur goed Nederlands en Engels spreekt, de weg in Amsterdam kent en een EHBO-diploma heeft, maar ook met de Wet-BIBOB in het achterhoofd. Dus dient aannemelijk te zijn dat de chauffeur op een eerlijke wijze aan het geld voor zijn taxi is gekomen, en ook geen banden met de onderwereld heeft. Zodra er aanwijzingen zijn dat iets niet met de chauffeur in de haak is, krijgt hij geen vergunning om gebruik te maken van de taxistandplaatsen. Chauffeurs die zonder vergunning toch een taxistandplaats gebruiken, dienen meteen hun auto in te leveren. In het kader van de plukze-wetgeving, en als zekerheidsstelling voor een te betalen flinke boete, die door het gemeentebestuur moet worden vastgesteld. De gemeente is ook bevoegd om de hoogte van die boetes te bepalen, net als bij voorbeeld de boete voor het op de verkeerde dag buiten zetten van de vuilniszak of het niet opruimen van een fraaie hondendrol op de stoep. Zo’n boete zou, om malafide taxi’s van de standplaats te weren, bij voorbeeld 5.000 euro moeten bedragen. En taxichauffeurs moet worden verplicht, niet uitsluitend op de piekuren, maar ook op stillere tijden te werken, zodat op alle tijdstippen van de dag er een op het aantal klanten afgestemd aanbod van taxi’s is. Ook mogen, in tegenprestatie voor de verunning om op de standplaats te komen, korte ritten nooit worden geweigerd.
Het zal trouwens helpen, wanneer op taxistandplaatsen een groot bord wordt geplaatst. Met daarop in het Nederlands en het Engels de mededeling dat chauffeurs geen ritten mogen weigeren, en dat er slechts één tarief geldt: het tarief dat op de taxi staat vermeld.
Het oplichten van klanten is een economisch misdrijf. Niets meer en niets minder. En de openbare orde vereist een stevig optreden van de overheid. De gemeente zou veel vaker mystery-guests moeten inzetten. Zodra een korte rit wordt geweigerd, of de klant betaalt te veel voor zijn rit, dan is het bingo! De vergunning van de chauffeur wordt per direct ingetrokken. De auto wordt per direct in beslag genomen als garantstelling voor een door de chauffeur te betalen boete, wederom door de gemeente vast te stellen, én in het kader van de plukze-wetgeving. Daarnaast treedt het wetsartikel over deelname aan een criminele organisatie meteen in werking, en wordt aangifte gedaan wegens oplichting. En de chauffeur krijgt nooit meer een nieuwe taxivergunning.
Zijn hier dan wetswijzigingen voor nodig, en deftige brieven van de staatssecretaris van taxizaken? Nauwelijks. Bestaande wetten en gemeentelijke bevoegdheden zijn voldoende. Ook het verhaal, dat je misstanden voorkomt door te eisen dat chauffeurs lid zijn van een taxicentrale, is een fabel. De chauffeur die nota bene een klant doodsloeg, was lid van zo’n centrale, en ook de TCA, de grootste Amsterdamse taxicentrale, maakt zich op grote schaal schuldig een de bovenvermelde misstanden!
Naar verluidt worden veel problemen op taxistandplaatsen veroorzaakt doordat er veel te veel taxi’s in Amsterdam zijn. Met het wegsturen van de rotte appels behoort dit tot het verleden. En iedereen is winnaar. De taxi-ondernemer omdat hij weer op een eerlijke manier een fatsoenlijke boterham kan verdienen, en de klant omdat hij op een fatsoenlijke manier tegen een redelijke prijs wordt vervoerd.
