Twan Huys

Natuurlijk zijn er ook mensen die veel vaker op televisie komen. Zo zijn er de nieuwslezers, soapsterren en b-acteurs en –actrices die elkaar om de haverklap uitnodigen in diverse talkshows. Is het u niet opgevallen? Het zijn altijd dezelfde kopjes. En als er eentje het loodje legt, dan vallen ze over elkaar heen om aan het grote publiek te vertellen hoe goed de overledene en de aan het woord zijne wel niet bevriend waren. Vaak met een met moeite uitgeperste krokodillentraan in de ooghoek. Maar er zijn natuurlijk ook de politici, de lokalen, die er allerlei nevenactiviteiten op na houden via gesubsidieerde clubjes en als ze betrapt worden om het hardst schreeuwen dat ze het nooit geweten hebben dat juist dat niet mocht, en de landelijke politici die om de haverklap betrokken blijken bij schandalen die zij liever stil hadden willen houden.

En dan zijn er ook nog mensen die vanwege andere redenen regelmatig met hun gezicht en naam op televisie verschijnen. Koos Spee mag bijvoorbeeld graag vertellen waarom de politie zo kneiterhard optreedt tegen mensen die bellen terwijl de motor van hun auto nog loopt, al staan ze op een parkeerplaats, het zonnebankbruine en altijd vrolijk lachende stelletje dat ‘s ochtends ouderen in beweging probeert te brengen in “Nederland beweegt.” En dan zijn er natuurlijk ook nog de woordvoerders van diverse organisaties die de standpunten van hun organisatie regelmatig mogen vertellen op de kijkbuis. Rikus Spithorst, met zijn kekke brilletje, van ROVER bijvoorbeeld. Als Prorail de seinen verkeerd heeft afgesteld waardoor u te laat bij de tandarts komt wat u €35,00 kost, de NS niet rijdt vanwege blaadjes op de rails of de bussen stilstaan omdat alle chauffeurs, met tenenkrommend slechte leuzen, de passagiers, en met name de abonnementhouders, weer eens in de regen laten wachten omdat zij op het Binnenhof, getooid in afzichtelijke petjes van de FNV, om 0,03 procent meer loon staan te lachen.

Al deze mensen die regelmatig op de televisie te zien zijn hebben een publieke functie. Zij zijn allemaal met enige regelmaat met hun porum op de televisie en hebben dus een identiteit die wij allemaal eventueel zouden kunnen benijden en aan wiens gedrag wij een voorbeeld zouden kunnen nemen. Dus als Ron Brandsteder, na zijn bolide in de sloot te hebben gereden en thuis opgepakt te zijn, zegt dat hij pas thuis een paar borrels heeft gedronken tegen de schrik, dan denken wij, als gepeupel, goed van die Ron, dat ga ik volgende keer ook zeggen. En als u geen zin heeft om aan het werk te gaan, dan meldt u zich gewoon ziek, net als Tara Singh Varma. Misschien woont u wel half samen zonder te weten dat u dat moest melden bij het CWI en heeft u onterecht huursubsidie gekregen, dan zegt u gewoon dat u niet wist dat u dat moest melden. Mevrouw Herfkens is er het goede voorbeeld van, die streek meer huursubsidie op dan heel frauderend Nederland en dan weet u het wel. En als u een linkse terrorist bent met Rara-connecties en een historie van aanslagen op publieke personen, dan baalt u, net als Duyvendak, van het internet. Op het internet heeft immers al het dom gepeupel ook een stem en is het ineens veel moeilijker om uw domme acties danwel oplichterspraktijken te verhullen.

Acteurs, actrices en andere televisiepersoonlijkheden komen vrij gemakkelijk af van hun misstappen. Bij de volgende premiere of talkshow geven ze elkaar bij de naborrel gewoon weer een nieuwe kans, een frisse start. Iedereen kan immers een foutje maken. Enige heren, te weten Danny B. en Marco B. reden immers, beiden beschonken, mensen totall loss en kwamen er met sorry vanaf. Beiden kwamen overigens uit hetzelfde gebouw. Politici echter, die krijgen die kans op een frisse start met behoud van hun functie echter een stuk minder vaak. De stumpers. Nee, die worden jarenlang weggezet in wachtgeldregelingen waarvan hele bijstandswijken kunnen eten. Soms zelfs na slechts een paar maanden de aanwezigheidsroosters te hebben getekend. We kennen allemaal onze cultuurverrijkende dame uit Amsterdam Zuid-Oost nog wel. Zij heeft het record “kort tot niet werken en toch dik geld verdienen.” Tsja, en als  je als uitgerangeerd politicus dan na al die zware jaren in de wachtgeldregeling te hebben gezeten dan toch echt weer iets wilt doen, dan kan een van je matties je altijd nog directeur van een gesubsidieerde stichting maken. Kortom, voor de meeste incrowd-clubjes valt een ernstige misstap wel mee.   

Behoort u echter niet tot deze clubjes, dan kunt u het wel schudden. Met 35 kilometer door de wijk scheuren en een achter een auto vandaan schietende tiener raken? De rest van uw leven dokken. U heeft immers het toekomstige leven van een jong mens dramatisch veranderd. Ook al is het niet geheel uw schuld, als burger bent u in zo’n geval het bokje. Had u eens geluk en won u €300 in de Staatsloterij maar was u het vergeten op te geven bij de belasting? Tsja, ook dan kunt u dokken. Maakte u een grappig tekeningetje over slavernij? Oei, een dergelijke misstap kan u zwaar bezuren. Of schrijft u al lange tijd overduidelijk satirische columns, waarvan u er een een keer een ongemakkelijke, danwel ondoordachte titel heeft meegegeven? En komt deze column met ongemakkelijke danwel ondoordachte titel, een politieke partij die het momenteel zwaar heeft in verband met de publieke druk vanwege de openbare steun aan links terrorisme binnen ons koninkrijk duidelijk goed uit. Dan bent u helemaal het bokje.

Op deze bekende nieuwswebsite schijft Driek Oplopers al lange tijd satirische columms. De satire druipt er werkelijk vanaf. De grootste mongool van de josti-band kan begrijpen dat elk stukje dat van Driek Oplopers komt, een stukje is dat is bedoeld om mensen een spiegel voor te houden. En dan met name mensen die vanwege hun publieke functie redelijk vaak in het nieuws verschijnen. In zijn columns belt meneer Oplopers dan ook altijd even met het kantoor van de partij die op dat moment, in zijn ogen, eens flink de plank misslaat met de uitgevoerde danwel geplande acties. Het is satire, een vorm van humor. Waar Adriaan en Olivier in ieder boek hun bolide parkeren tegen de trappen van het stadhuis en het gallische dorpje ieder wederom spannend avontuur afsluit met een barbecue, belt meneer Oplopers telkens met het betreffende kantoor. Helaas trof Driek ditmaal de verkeerde op het verkeerde tijdstip.

“Femke Halsema moet dood.” Dat was de titel van het betreffende stukje waarvoor Driek Oplopers, beter bekend als Rikus Spithorst, de woordvoerder van de stichting ROVER, de stichting van mensen zonder rijbewijs, die daarom al veel te veel betalen om van A naar B te gaan en zodoende protesteren tegen de zoveelste prijsverhoging van de NS, nu op een vreselijke manier de wind van voren krijgt. Enige nuance ontbreekt in deze titel aangezien deze op een publieke website werd gepubliceerd en niet in een of ander ondergronds, extremistisch krantje. Dan mag het immers. Niettemin barst het stukje van de satire. Ajax degradeert in deze column en gepeste kindertjes mogen voortaan hun pestkoppen met boksbeugels in elkaar slaan om ze daarna met kogels te doorzeven. Het stukje waarin meneer Oplopers echter, bij wijze van ironie, oproept om het adres van mevrouw Halsema te publiceren, werd afgelopen dagen door links Nederland aangegrepen om de aandacht van een openlijk terrorismesteunende partij af te leiden. Na de openlijke uitspraak van mevrouw Halsema dat zij, als vertegenwoordigster van haar partij, meneer Duyvendak een integere volksvertegenwoordiger noemde, viel immers de gehele “politiek incorrecte” bevolking over de geschiedenis van meneer Duyvendak waarin hij toegeeft aanslagen te hebben gepleegd en betrokken te zijn  geweest bij terrorisme.

Even iemand aan de schandpaal nagelen om ondertussen van de, hopelijk korte, stilte rondom de terroristische partij gebruik te maken van een spoedberaad lijkt dus geoorloofd. Was het niet Macchiavelli die zei dat het doel alle middelen heiligde? Maar alleen als het daadwerkelijke doel links is hebben partijen als de PVDA, GroenLinks en de SP er in de afgelopen decennia aan toegevoegd.

Driek Oplopers, Rikus Spithorst, werd uitgenodigd bij Nova. En daar waar politici over het algemeen proberen de storm over te laten waaien en geen thuis geven, daar stond Rikus nog diezelfde avond voor de camera om met de billen bloot te gaan met betrekking tot het volledig uit zijn verband rukken van zijn satirische column op het wereldwijde web. De presentator van Nova, Twan Huys, had plotseling de behoefte om het wereldschokkende nieuws van deze satirische column te bespreken. Zoals u weet is de publieke omroep er enige tijd geleden van beschuldigd te links te zijn. Een schande! Vandaar dat er een gedegen “WC-eend”-onderzoek op werd losgelaten waaruit bleek dat de publieke omroep niets meer of minder is dan een volstrekt neutrale, objectieve omroep. Twan Huys stelde dan ook gerichte vragen waarbij hij zich richtte op de titel van de column en verder niet op de inhoud inging. Ook wist Twan Huys ons meerdere malen te verbazen met zijn volkomen objectieve meningen met betrekking tot de nevenactiviteiten van meneer Spithorst. “U maakt tock ook cryptogrammen voor de locale krant?” Ook vragen betreffende de “oersaaie” en “slaapverwekkende” stukken van meneer Spithorst getuigden van volledige objectiviteit en neutralitiet. De publieke Stasi en KGB hadden hun werk duidelijk naar behoren gedaan.

Ondanks dat Driek Oplopers door alle commotie zijn column reeds had aangepast en meerdere malen zijn excuses aanbood, publiekelijk, op televisie, waardoor hij door Twan Huys min of meer meerdere malen werd gedwongen het te herhalen door, onder andere, de pakkende vraag “Ik hoorde u iets zeggen met sorry?” werd het “interview” afgesloten met de volkomen neutrale en objectieve tekst “Ik dank u voor deze poging tot uitleg.” De camera zoomde in op Twan en niemand kon missen dat hij er zichtbaar van genoot dat hij deze meneer Oplopers zo ontzettend had afgemaakt. Ik zal dan ook Twan Huys niet meer kunnen zien zonder aan dat misselijkmakende glimlachje te denken. Zo’n zelfde glimlachje als dat van de hoestende zeikerdjes van CAN, Clean Air Nederland, nadat het rookverbod werd ingesteld in alle horeca-zaken van Nederland, wat een doodsteek is voor vele kleine ondernemers. Zo eentje van “ja, erg vervelend voor je maar de wet is de wet,” zich ondertussen niet realiserend dat ze door de wetsaanpassingen enorme schade aan de economie toebrengen door het aantal werklozen dat zal toenemen. Maarja, de resultaten komen immers altijd later. Na het zuur wordt het immers zuurder met onze regering.

Het hele eerste gedeelte van deze uitzending van Nova had toch iets publiekelijks. Het publiekelijke van een executie in Iran. Een dolksteek in de rug in het meest gunstige geval. En, zoals wij als beschaafd land altijd menen, is een publiekelijke executie barbaars en middeleeuws. Het hele optreden van de publieke zenders, en met name Twan Huys als beul, is dan ook beschamend. Het toont dictatoriale trekjes waarbij de media door de politiek worden gebruikt om de aandacht van ernstigere zaken af te leiden. In dit geval, echter, werden de huidige ontwikkelingen echter zo goed aangegrepen, daar had een historisch figuur genaamd Joseph Goebbels, wiens partij ook iets te maken had met een dolksteek in de rug, nog een puntje aan kunnen zuigen.