'Niveau reactie van Deutekom hendig sjiek om te lachen'

Column door chatter

Tja, daar sta je dan, als cabaretier. Eigenlijk heb je geen enkel onderwerp voor een column die je moet doen, op 3FM, omdat je te veel loopt te piekeren over de lege zalen waar jij moet optreden. Hoe komt dat toch, dat er geen hond komt kijken, denk je dan? Geen idee, zeg je dan tegen jezelf, misschien ben ik wel gewoon niet goed genoeg, of ben ik gewoonweg stinkend slecht.

Dan loop je op een bepaald moment door een winkelcentrum en zie je allemaal vrolijke en lachende mensen, veelal jongelui. En dan vraag je je af hoe ze dat toch doen. Ondanks alle ellende in de wereld blijven die jongelui er vrolijk onder. Je trekt de spreekwoordelijke stoute schoenen aan en stapt op een groepje van die knapen af. Je vraagt ze recht op de man af "Jongens, waarom zijn jullie zo vrolijk?"

Als een storm bij heldere hemel begint een van die jongens het wereldberoemde lied van Herman van Veen te zingen "Ik ben vandaag zo vrolijk, zo vrolijk, zo vrolijk, ik ben behoorlijk vrolijk, zo vrolijk was ik nooit, ik was wel vaker vrolijk, heel vrolijk, heel vrolijk..." En dan kan je jezelf wel voor de kop slaan, want een beetje cabaretier had moeten weten, dat de gevatte jeugd met zoiets op de proppen moest komen.

Maar gelukkig zijn er een paar, die na het schaterlachen jou willen vertellen waarom ze zo vrolijk zijn.
"Wel, het zit zo, wij zijn van de hendig sjieke internetgeneratie en wij zitten op FOK!"
"FOK!?" vraag je dan.
"Ja, Fok!", zeggen ze dan in koor. "Dat is hendig sjiek lachuh, mannn. Beter dan veul geld uitgeven voor een zogenoamde lolbroek in een gebouwtie, die probeer leuk te wezuh, maar zijn grappen zelf het kippenekkie omdroait, door er te veul geneuzel in te slippuh."

Shit, denk je dan bij jezelf, ik geloof dat ze het over cabaret hebben. Nu valt het (vroegere) kwartje dan eindelijk, je bent te duur, maakt grappen die niemand leuk vindt en je bent het gevoel met je potentiële publiek totaal kwijt. Dan kan je maar een paar dingen doen. Je kijkt hoe dan ook naar dat FOK! en je zorgt dat je zo snel mogelijk aangepast bent aan de situatie, of je probeert een offensief op te starten. Hoe dan ook, je moet iets doen.

Zo gezegd, zo gedaan. Je start je 386'er op, belt in en wacht tot je het internet op kan komen. Je gaat rechtstreeks naar FOK! en leest al de nieuwsberichten door die je kunt vinden. Tijdens het lezen schiet je van de ene lach in de andere en je realiseert je dat de personen die deze reacties geschreven hebben veel gevatter zijn en meer humor hebben dan jijzelf in je hele leven bij elkaar hebt gehad. Dus besluit je uit wraak op je eigen miserabele bestaan van cabaretier een column te schrijven en die naar voren te brengen tijdens het enige belangrijke momentje in je leven, op 3FM, en probeer je FOK! maar ook alle andere fora de grond in te boren.

Je had nooit kunnen verwachten wat dit teweeg ging brengen.
Ten eerste is je toekomstige potentiële publiek nu op de hoogte van wie je bent. Reken maar dat die dus never nooit niet naar je optredens zullen komen. Daarnaast heb je het voor elkaar om als eerste helemaal uitgekotst te worden door de mensen waar je juist afhankelijk van bent. Mensen waar je beter iets positiefs over had kunnen vertellen, aangezien het de mensen zijn, waardoor jij brood op de plank had kunnen hebben.

Damn, denk je nu, tijdens het lezen van het bovenstaande nieuwsbericht over jouw mislukte offensief en de honderden reacties, nu ben ik mooi de lul en kan beter alvast een uitkering gaan aanvragen, want ik heb zoëven mijn eventuele toekomst als cabaretier volledig hendig sjiek de plee doorgespoeld.