Muziekcolumn / Electric Light Orchestra - Mr. Blue Sky

BazboAu.
Ik werd wakker van een verliezend gevoel tussen mijn benen. Het was een onbekend gevoel dat pijnlijk aandeed, maar het was geen vervelende pijn. Er zat iets van bevrijding in, alsof ik de pijn voor lange tijd kwijt zou raken. Het gevoel strekte zich uit naar mijn beide benen en tenen, die trilden, en naar mijn bovenlichaam, met onduidelijk venijnig witte steken naar mijn hersenen. Er was een warme plek op mijn buik. Ik rilde.
Langzaam ebde de niet onaangename pijn uit mijn hoofd, benen en lendenen weg. De broeierige plek op mijn buik, vlak onder mijn navel bleef. Mijn handen waren onder het laken en gleden over de stof van mijn dunne slaap-T-shirt naar mijn borst. Door de stof heen ontdekte ik het kippenvel op mijn harde tepels. De vingers en palm van mijn rechterhand voelden klam aan toen ik ze naar beneden bewoog in de richting van mijn buik. Het shirt zat wat omhoog opgestroopt, zodat mijn buik vanaf mijn navel bloot was. Getsie, wat was dat? Ineens greep ik in een natte, kleffe, kleverige substantie, die tegelijkertijd glibberig aanvoelde. Ik schrok en hield mijn rechterhand aan mijn geslacht, dat al net zo kleverig aanvoelde. De opgezwollen top ervan stak ruim boven mijn te kleine onderbroekje uit. De stijfheid trok langzaam weg. De plakkerige brij droop traag in dikke stralen naar mijn linkerheup. Het spul was al aan het afkoelen, want mijn billen voelden koud aan.
Met mijn schone linkerhand sloeg ik het laken en de deken van mij af. Snel zwaaide ik beide benen buiten het bed en ging ik rechtop zitten. Ik stond op en liet mijn onderbroek een stuk zakken. Tegelijkertijd merkte ik dat de drab naar beneden begon te lopen, mijn schaamhaar in en over mijn linkerheup langs mijn linkerbovenbeen. Ik zocht naar iets om mij aan schoon te vegen. Onvast liep ik naar het midden van de slaapkamer. Mijn knieën knikten, omdat ik nog steeds rilde. Het bevrijdende gevoel was nog niet helemaal weg.

Halverwege de zolderkamer stond de verwarmingsketel. Op de ketel lag een decoratief kleedje. Dat zou ik kunnen gebruiken. Met mijn linkerhand greep ik naar het kleed. Ik stootte tegen iets aan dat bijna geruisloos omviel. Mijn voeten voelden iets lichts op de vloer terechtkomen. Ik wist onmiddellijk wat het was: de kartonnen bouwplaat van de vliegende schotel, die ik vond in de hoes van de elpee 'Out Of The Blue' van Electric Light Orchestra.

Die plaat had ik een week of wat geleden gekocht.
Het was november 1979. In de Discorama stond ik door de bakken te bladeren en ik zag een dubbelelpee voor de belachelijke prijs van vijftien gulden. In de linkerbovenhoek van de hoes zat een gat gestanst. Op dat moment wist ik nog niet dat het hier waarschijnlijk om een illegale kopie ging die tegen dumpprijs verkocht werd.
Na enig dubben nam ik 'Out of the Blue' mee en niet veel later zong ik thuis 'Mr. Blue Sky' mee. De rest van de plaat vond ik trouwens ook érg mooi en er bleken nog wat meer grote hits op te staan.
Toen ik hem voor het eerst draaide, ontdekte ik in de elpeehoes een poster en een bouwplaat. Diezelfde dag hing ik de poster aan het houten plafond. Ook had ik de bouwplaat in elkaar gezet. De vliegende schotel stond op een hoge piramidevormige kartonnen standaard en had een lange dunne kartonnen antenne omhoog.

Nu had ik hem omgestoten. Hij lag in waarschijnlijk drie delen aan mijn blote voeten.
Misschien was het verstandiger om even het licht aan te doen. Ik deed drie stappen opzij naar de deur en tastte naar het lichtknopje. Dat vond ik automatisch.
Mijn blik gleed omlaag naar mijn kruis. Mijn T-shirt was van onderen nat. Wat was dit? Ik had toch niet in bed geplast? Dikke witte klodders zaten in het schaamhaar rond mijn inmiddels slappe piemel, en er liepen kleurloze strepen vocht langs mijn linkerheup en been omlaag. Ik trok mijn onderbroek en het T-shirt uit. Ik draaide me naar de verwarmingsketel en vond het kleedje dat erop lag.
Hiermee veegde ik de ergste klodders uit mijn schaamhaar en van mijn benen. Het haar hing in natte klissen op mijn huid. Met de zachte wollen bovenkant droogde ik me verder helemaal af, zodat de vertrouwde krulletjes onder mijn navel terugkwamen. Ik legde het kleed weer terug op de ketel, zodat het net leek alsof het niet van z'n plek was geweest.

Ik raapte de kartonnen bouwplaat op, zette hem in elkaar en weer terug op zijn oude plaats. Uit de klerenkast pakte ik een schoon onderbroekje en T-shirt. Ik trok ze aan, deed het licht uit en ging terug naar bed.
Ik was klaarwakker en wat ik ook deed, ik raakte niet in slaap.

Wat was er gebeurd? Wat was er zo plotseling uit mijn lichaam gespoten? Het was geen plas. Ik had al wel een vaag vermoeden. Was dit dan dat wat ik in sommige boeken en blaadjes had gelezen? Als je als jongen ouder werd, en in de puberteit kwam, dan werd je lichaam volwassen. Deze plakkerige smurrie had te maken met seks.
Krampachtig kneep ik mijn ogen dicht en probeerde ik mij te herinneren wat of ik droomde vlak vóór het moment dat ik wakker werd van de hete uitbarsting in mijn schoot. Hoe hard ik mijn oogleden ook samenkneep, er kwam geen enkel droombeeld terug.
Wel klonk een lied van de elpee van ELO door mijn hoofd. Het deed me herinneren hoe ik voor het eerst van de plaat hoorde.

Ik was dertien jaar en ons hele gezin keek op televisie iedere week naar 'Toppop', gepresenteerd door Ad Visser. In het programma kwam iedere uitzending een aantal hits voorbij. Videoclips had je nog niet echt, dus meestentijds zag je het ballet van Penny de Jager of de betreffende artiest playbacken in het decor van het programma. In 1978 zag ik één hit die me bij zou blijven.
Het ging om een grote band, compleet met een strijkerssectie. Ze speelden een lang stuk, vrij complex, bestaand uit verschillende delen. De liedmelodie klonk nogal Beatle-esque, de afsluitende passages deden klassiek aan. En het allerleukste was: de strijkers dansten en sprongen al spelend met hun instrumenten over het podium. Het prikkelde mijn belangstelling voor dingen die niet gewoon waren. Het lied dat gespeeld werd heette 'Mr. Blue Sky' en de band heette Electric Light Orchestra. "Onthouden," dacht ik toen.

Hoe ik nu ook wentelde en woelde, de slaap kwam niet meer terug.
Ineens ging de wekker. Het was tijd om op te staan. Snel stapte ik uit bed. Ik pakte het vieze T-shirt en de onderbroek en haastte me naar beneden. Gelukkig was er niemand op de overloop en de badkamer was vrij. Ik deed de deur achter mij op slot en opende de wasmand. Ik pakte de bovenste was van de berg eruit en stopte mijn spullen er zo'n beetje halverwege in. De rest van de was gooide ik er weer bovenop en ik deed het deksel terug op de mand.

Niet veel later zat ik op de fiets naar school. De lucht was helder blauw en de lage herfstzon deed pijn aan mijn ogen.
Au.


Apeldoorn, april 2007

Naschrift: het album 'Out of The Blue' is onlangs in geremasterde versie op cd heruitgebracht. Er is een luxe versie waarin ook de bouwplaat weer is opgenomen!



'Mr. Blue Sky' - Electric Light Orchestra - 1978

Sun is shining in the sky, there ain't a cloud in sight
It stopped raining, everybody's in a play
And don't you know it's a beautiful new day

Running down the avenue, see how the sun shines brightly
In the city, on the streets where once was pity
Mr. Blue Sky is living here today

Hey you with the pretty face, welcome to the human race
A celebration, Mr. Blue Sky's up there waiting
And today is the day we're living for

Mr. Blue Sky, please tell us why
You had to hide away for so long
Where did we go wrong?

Hey there Mr. Blue, we're so pleased to be with you
Look around see what you do
Everybody smiles at you